''ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟ ΦΙΛΟ ΜΟΥ''

Κι αν τα στερνά τιμούν τα πρώτα μας..
αιώνες τώρα
λέγει ο θυμόσοφος ετούτος ο λαός
μπροστά σε σένα θα σταθώ..
κριτής σου δε θα γίνω..
κριτής ας γίνει μόνον ο Θεός
εαν τον εκουβάλησες ποτές
στην αδειανή ψυχή σου..
με λέξεις άυλες σου μολογώ
το πέπλο της ψευδαίσθησης 
που εκάλυψε το νου σου..οδυνηρό
το ψέμμα σου εκκωφαντικό..
άπλωσε άξαφνα τη σκοτεινιά
στα μάτια τα δικά μου
χαμένα ενίοτε τα προσανάμματα
ωσεί απών από τη φλόγα μου
ο χρόνος αδυσώπητα
παγίδες στήνει σου αυτοεγκλωβισμού 
αίωρη η σκέψη τριγυρνά
στης λήθης της μορφής σου το ποτάμι...
Ήμουν αγέρας και βροχή
περβόλι σε αλμυρή ακτή
π' ασφόδελοι φυτρώνουν...
Μην ψάξεις πια για να με βρεις
τη γήινη αγάπη σου απαρνήθηκα
την κόμη έχω ξέπλεκη 
σ' αερικό να μοιάζει..
τις νύχτες στα φεγγάρια σεργιανώ
στης θάλασσας τα κύματα τις μέρες μου
πνίγω τις μάχες που έδωσα για σε
μετρώ τα σφάλματα και τις παραχωρήσεις.. 
γίνομαι ένας μικρός θνητός Θεός
λυτρώνομαι απ' τις ήττες μου
ψάχνω δροσιά του μέλλοντος
το μαύρο της ψυχής σου σαν βυθίζω..
Και να θυμάσαι φίλε παραμυθατζή
της προδοσίας η πόρτα άνοιξε 
με το δικό σου το κλειδί
καθώς....................
της αγάπης το διακύβευμα τρανό
μα ανάξια η ψυχή σου....
Να το θυμάσαι μην το λησμονάς
συνένοχη η σκέψη μου σε συμπονά
για την δική σου την τυράγνια για τα με
την ώρα που στο στρώμα γέρνεις έρημος
της νυφικής παστάδας..

''Ήμουν αγέρας και βροχή'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,