δειλινό : Φρούριο Ρίου Πάτρας |
Κάτω από φρούρια παλαιά
που εγράψαν ιστορία..
ετραγούδησα στιχάκια για τον έρωτα
μετρώντας γλαροπούλια..
στο παλαιοπωλείο των αναμνήσεων γυρνώ
στο γέρμα αυτού του δειλινού εχάθηκα ξανά
κι ας είν' γνωστός ο δρόμος του
χιλιοπερπατημένος .....
τα σκουριασμένα ανεβαίνω τα σκαλιά
ρουφώ τις πίκρες μες στον αχνιστό μου τον καφέ
στα κατακάθια τις βουλιάζω..
ρουφώ τις πίκρες μες στον αχνιστό μου τον καφέ
στα κατακάθια τις βουλιάζω..
σαν άλλοι Δροσουλίτες επανέρχονται..
οι αναμνήσεις δε χωρούν..επλήθυναν
στο Φραγκοκάστελο εκείνο
της δικής μου της ψυχής ...
σκιές αγαπημένες ζωντανεύουν..
οι αναμνήσεις δε χωρούν..επλήθυναν
στο Φραγκοκάστελο εκείνο
της δικής μου της ψυχής ...
σκιές αγαπημένες ζωντανεύουν..
έχει μια γλύκα ετούτος ο γλυκύβραστος
στο τραπεζάκι το βρεμμένο μοιρασμένος..
Μαζεύω χρώματα κι αρώματα
για να με συντροφεύουνε στις εθνικές οδούς
σ' επιστροφές..αναχωρήσεις και αφίξεις..
στο τραπεζάκι το βρεμμένο μοιρασμένος..
Μαζεύω χρώματα κι αρώματα
για να με συντροφεύουνε στις εθνικές οδούς
σ' επιστροφές..αναχωρήσεις και αφίξεις..
βουτώ στις ξεχασμένες τις σελίδες μας
στην επίφοβη εσωτερική μου μοναξιά
κρατώ ολόρθες τις στιγμές..
σεντέφια στα ψαρά μου τα μαλλιά
τα διαβατήρια του έρωτα
κάθε σεντέφι και μια βύθιση..
στο χτένι που στολίζει την
στο χτένι που στολίζει την
την κόμη τη λευκή μου..
Στην υγρασία της ομίχλης οι σκιές
στοιχειώνουνε σαν άλλες ερωμένες παλαιές
λησμονημένα κάστρα..
''κάτω από φρούρια παλαιά'' - σε ποίηση Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου