''στη στενωπό του Χρόνου''

Ξεδίπλωσε Χρόνε μου άσπλαχνε..ξεδίπλωσε 

τ’ ακούραστα φτερά σου..ώρες γλυκές  μην τρέχετε  

σταθείτε στο κατώφλι..ακουρμαστείτε μια στιγμή

την ερημιά..τις άγριες θάλασσες..τα βάσανα του κόσμου.

Θυμήσου κάποτε έταζες από νωρίς της μυγδαλιάς τα άνθια ..

 

Χρόνε ζηλιάρη δύστροπε..δεν είναι κρίμα κι άδικο

σαν αστραπή να φεύγουνε οι ώρες της χαράς μας

κι αγκάθια να αφήνουνε οι ολόπικρες στιγμές της συμφοράς?

Χοές σου στέλνω Χρόνε μου..καινούριος καθώς είσαι

μη γίνεις το ξεγέλασμα..μη γίνεις πάλι πλάνη.

 

Θέλω απ' όσα εχάρηκα..σαν αστραπές να φέρνεις 

από τη στενωπό σου σαν περνώ 

κι ο ήλιος ο θριαμβευτής αργόσυρτα στο διάβα μου 

κοντά στο γλυκοχάραμα όταν η νύχτα σβήνει

να φέρνει την αγάπη μου..δεν είναι τάχα κρίμα

της επίγειας ευτυχίας μας μη μένει ένα τρίμμα?

 

Έχει η ζωή τα πάνω και τα κάτω της

μα αν στη ζωή αρνιόμασταν την προσμονή
αλήθεια τι θα άξιζε η ίδια η ζωή..
ποιά θαταν τάχα η ομορφιά της..?
στο κίνημά σου χρόνε που εκόπιασες..η ελπίδα..

η ύστερη απέλπιδα τ' ανθρώπου η κραυγή

ας γίνει εις το διηνεκές..ακίδα να χαράζει τις ψυχές..

η ζωή είναι μπροστά..πηγή που καρτεράει.

''στη στενωπό του Χρόνου'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη 

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,