''βγάζω απ' τα χέρια τα καρφιά''

φωτο : από το διαδίκτυο

Σαν ροδοστάζει το ξημέρωμα..βγάζω απ' τα χέρια τα καρφιά..

πετάω κατάχαμα βελόνια που εράψανε τους εφιάλτες μου

στην κάμαρη κοπιάζουνε γλυκά τ' αλλαργινά..τα περασμένα

νότες γλυκές σκορπούν σα μουσικές..φωνές λησμονημένες

πλαγιάζουν δίπλα μου απαλά..χαιδεύουν την ψυχή μου

παλιές αγάπες κι έρωτες..χειρόγραφα ζωής αναμοχλεύουν

άλλοτε οι αγάπες οι χιμαιρικές κλέβουν το λογισμό μου

κι άλλοτε η αγάπη μου η  μία η παντοτινή 

σαν φλόγα καίει την αυγή..ζεσταίνει την καρδιά μου

χρώματα περασμένων δειλινών..το νου μου γυροφέρνουν

στις παγωμένες φλέβες μου δροσοσταλιές σταλάζουν..

κάθε σταγόνα κι ένα εσύ..μια νότα σε τραγούδι

δροσίζουνε τα διψασμένα χείλη όσο να πεις

είναι μια τέχνη μαγική..τα περασμένα..τα αλλοτινά 

κλειώντας λίγη απ' τη χαρά..με δίχως πένθος να θυμάσαι

παρόντες κι αν οι ακοίμητοι φρουροί της ερημίας αγκομαχούν 

η τέχνη είναι του ζειν της καθημερινότητας

το σήμερα απαλά με το χτες σου που μπολιάζει..

 

''βγάζω απ' τα χέρια τα καρφιά'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,