στων δειλινών τις κλειστές καμαρούλες που κλείνουν βιβλία
τα μαχαίρια της νιότης γλυκά μαχαιρώνουν
εκμαγεία ερώτων καλά φυλαγμένα..
πλημμυρίζουν πιοτί της αγάπης του έρωτα αίμα..
με τα μάτια κλειστά αναρωτιέσαι
πόσα φεγγάρια επερπάτησες σιμά της να γείρεις
πόσο μελάνι εξοδεύτηκε αλήθεια
οι ποιητάδες πόσες λέξεις εστάξαν
φιλντισένιες οι λέξεις..ακριβές.σαν κλωστές μεταξένιες
στις αγορές..στα παζάρια του Αλ Χαλίλι ακριβά αγορασμένες.
Το ερώτημα χρόνους τώρα νωπό παραμένει
πόσες φωνές ψιθυριστά σε μεθύσαν
πόσες αιθέριες αγκαλιές στις σιωπές σε βουλιάξαν ..
πόσες εξαπατήσεις ονείρων..συναλλαγές
σ' ερωτικές αγκαλιές ξεπλυθήκαν..
Μεθυσμένη χωρίς πιοτί..αλκοόλ και ουσίες
στην παραζάλη των ερώτων οδοιπόρος..ακόμα τρεκλίζω..
αίνιγμα άλυτο..υπαρκτό..τους γρίφους
στον ιστό της αράχνης κρεμασμένους αφήνω..
''των ερώτων η μέθη'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου