''αυτοβαυκαλισμός''

φωτο : από το διαδίκτυο

Αναζητώντας τον αχάτη μου της ποίησης 

στ' απολιθώματα της μνήμης μου επιστρέφω ..

Ηττήθηκε η ποίηση ή τάχα υποβόσκουσα

τη γλώσσα βγάζει περιπαιχτικά σ' αυτοβαυκαλιζόμενους

χορεύοντας εμπαιχτικά γύρω από τη σκια τους..

ως να μερώσει ο ήλιος της τις πένες και τους πάπυρους

κρυμμένους να φωτίσει στα λαγούμια?

Αρρώστια είναι ο άνοος αυτοθαυμασμός

αρρώστια ο θεατρινισμός..αρρώστια ο αυτοβαυκαλισμός

να είσαι ή να φαίνεσαι τι τάχα σε γιομίζει? 

 

η πλατεία γέμισε παιδιά..άνοοι χειροκροτητές

κηρύγματα και ρητορείας μικροπωλητές

καρφώνουνε πα σε μπακίρια λέξεις

μα τι είναι τάχα ήττα θα μου πεις..τι είναι προδοσία?

σαν  βλέπεις κλείεις τους οφθαλμούς και δε μιλάς

συνένοχος τάχα κι εσύ θαρρείς πως δε λογιέσαι?

 

Μέσον γλυκό της αυτοπροβολής

φιλοφρονήσεις και τρανά ευχαριστώ

στης ουτοπίας εφυτρώσανε ασύδοτα στη χώρα

εχόρτασε η ανθρωπότης από χειροκροτητές 

που ακολουθούνε τις ορδές

της κάθε μιας πνευματικής μας εξουσίας..

έπαψαν να περνούνε από εδώ και τα πουλιά

τα γλυκερά τους κελαηδήματα αλλάξαν ουρανό..

τα μεσοφόρια εμείναν αδειανά

οι αυταπάτες δε μας θρέφουν πια

είναι θαμποί οι προβολείς δε φέγγουν τα σκοτάδια

 

μα υπάρχει ακόμα αμυδρή ελπίς

όσο υπάρχουνε κορίτσια και αγόρια που μιλούν

για έρωτα..για τη ζωή..τη δράση.

αναζητώ μες στης καρδιάς μου τους Δελφούς

στον ομφαλό να κρατηθώ της χοϊκής μου της μορφής 

ψάχνω παλιά στιχάκια να πιαστώ

εκείνων των παλιομοδίτικων τρανών καιρών

που εγέννησαν Σεφέρη και Καβάφη

ναυαγοσώστες των ανίερων στιγμών

πριν με βουλιάξει η θλίψη στο βυθό της. 

 

''αυτοβαυκαλισμός'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,