''βαθεία συμπόνια''

ζωγράφος : Λιούμπιν Πασκούλσκι

Περιπλανήσεις ανηφορικές

σε μονοπάτια άγνωρα για της ψυχής τα θέλω

εστοίβαζαν σταγόνες της βροχής

κατακλυσμών εγίνονταν νεροποντές

μίσους..θυμού και θλίψης.

Στης αναπόλησης

του κόσμου τα μελλούμενα δεν ηύραν άγιο δισκοπότηρο

μηδέ μεταλαβιά.

Κι όντας εξεθωριάζανε οι Άνοιξες

η θλίψη έσκαε μέσα σου σαν φουσκωμένη θάλασσα

κι ύστερα εκώπαζαν τα κύματα

έρχονταν η γαλήνη σαν ποτάμι που κυλάει

βαθεία συμπόνια επλημμύραε την καρδιά....

Όπου υπάρχει απελπισιά η ελπίδα να ενεδρεύει

απ' το βυθό της λίμνης της..έλεγε διψασμένη.....

όπου αδικία η συγχώρεση.. όπου σκοτάδι φως..

Να μένουν αλησμόνητες οι άγραφες συμπαντικές γραφές

ο συμβιωτικός χορός της φύσης ναν' σε παραλληλισμό του νου

δίνοντας πάντοτε λαμβάνουμε

συγχωρώντας συγχωρούμαστε

πεθαίνοντας γεννιόμαστε απαρχής

πλήρεις διαβαίνουμε την Πύλη του Θανάτου.

 

''βαθεία συμπόνια'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,