⫷το γράμμα στη Ροδένια ⫸

 

Ροδένια λατρεμένη μου.......

σαν θα τρανέψεις και από τη σκια 

στο φως θ' αναδυθείς

θα σε πονέσει η ζωή

μα πιότερο.....

θα σε πονέσει ο άνεμος που κουβαλείς

ο σορόκος της καρδιάς σου...

όταν βαθειά..ίσαμε τις  σαράντα οργιές

τις θάλασσές σου θ' ανταριάζει  ..

γιατί έχεις άτι και καλπάζεις στη ζωή

γιατί σαν το λεπίδι κόβει αιχμηρά

το μερτικό αναζητά η ματιά σου..

θα πληγωθείς..μη μου σκιαχτείς..

γιατί έχεις κρυμμένο κήπο στην ψυχή

και οι λεηλάτες δε σε συγχωρούν

ποδοπατούνε ..τα μαραίνουνε τα ρόδα.

Σου το 'γραφεν ο κύρης σου..

και αν το μακρινό αεράκι το αθέατο

τα όνειρά σου τα σκορπάει 

εις τα παφλάζοντα του βίου σου τα κύματα..

Κι αν σε πληρώνει με φαρμάκι η ζωή

εσύ στο κοριτσάκι να γυρνάς

με το σιρίτι στο φουστάνι..

⫷ το γράμμα στη Ροδένια ⫸ - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,