⫷ στάθηκα αγνάντια στους καιρούς ⫸

Στάθηκα αγνάντια στους καιρούς

χρόνους τους ονομάζανε

εις την ψυχή μου αγνάντια εστάθηκα

σμίλεψα παραμύθια

χωρίς ψεγάδια..ατόφια γλυκερά

τι κι αν επαραμόνευαν οι δράκοι εις τους δρόμους..

κι από νωρίς μέτοικος χρίστηκα του φεγγαριού

έψαξα μουσικές που δεν ακούστηκαν στη Γης..

τις βρήκα εις τα βάθη τα εντός μου

κι εχόρεψα μονάχη μου

με μέθυσαν ζεϊμπέκικα

εσπάγαν τα ψεγάδια μου στα βήματα

με κράταγαν ορθή.

Μη σπας ψυχή μου

οι χρόνοι μας ακολουθούν

σαν ο αγέρας που γεννάς

στα πρύμα τους πηγαίνουν..

ίσως και να σκορπίσουν στον ορίζοντα μακριά

το αιώνιο παράπονο του κόσμου.

⫷ στάθηκα αγνάντια στους καιρούς ⫸ - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,