# μιας λιβελούλας φτερουγίσματα#

φωτο : από το διαδίκτυο

Πάντα η ζωή μου αρμένιζε προς το ανέφικτον
μιας λιβελούλας φτερουγίσματα
με παίρνανε στο πέταγμα μαζί τους.
μια ευκαιρία εζήταγα απ' τις μοίρες μου
να κολυμπήσουμε για ύστερη φορά
στη λίμνη τη δική μας.

Κι ήλθεν ο χρόνος.. αλιεύοντας.....
είδα στο δάσος και τον λύκο τον κακό
είδα άγρια θηρία...
σπαρμένες είδα συμφορές στων δέντρων τα κλαριά
σε μιας λιβελούλας διάλεξα να κάτσω στα φτερά
την απεραντοσύνη του ονείρου μου
να την εκάμω κοινωνό στης ευτυχίας τη στράτα.

... στης λιβελούλας μας τα φτερουγίσματα
καθώς ο χρόνος προχωρά κι η αγάπη μας ανθίζει..
στο θλιβερό μας βράχο που εκρεμάστηκα
τα μάγια που μας κάμαν θα λυθούνε
το φως της αρνησιάς θα γίνει ξάστερο
.ένα διάδρομο θα έβρω ανοιχτό..
προσγείωσιν να κάμω.

στα φύλλα της καρδιάς σου απάνω να σταθώ
δε θέλω τα φτερά της λιβελούλας μου
εις της ψυχής μου τον υγρό υδροβιότοπο
να γίνουνε μια νύχτα οφθαλμαπάτη.
Πέρασαν χρόνια απήλθεν ο καιρός
φόβοι κρυφοί στους πόρους μου
μη γίνει χώρα μακρινή η χαρά μου της νεότης!

# μιας λιβελούλας φτερουγίσματα # - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,