φωτο : από το διαδίκτυο |
Συχνά ..ακυβέρνητα καράβια οι σκέψεις της
δεν επερνάγανε πλοία πια
απ' το μικρό της..της ψυχής της τ' ακρογιάλι
λίγα αλμπατρός γυρόφερναν στα ξάρτια της
εις την μικρήν την κάμαρή της σιγαλιά
κι ένα μικρό φωσάκι εφώταε
μίαν πυξίδαν παλαιάν
στραμμένη στη γλυκείαν του μορφή
που εχάθη εις βάθος χρόνου..
το ουράνιο ετούτο το φευγιό
χρόνους πολλούς αιμορραγούσε την πληγή της
μα αυτή..............
παραδομένη στην κρυφή την πλάνη της
τα αλμπατρός εκλέβαν την ψυχή της
στην ματαιοδοξίαν το βλέμμα απέστρεφε
κι όταν αντίκρυζε εις την προβλήτα
πεινασμένα..νεκρά τα αλμπατρός
εσυλλογάτο σιγανά κι άκουε τη φωνή της :
''κι αν θα σκοτώσεις μια μέρα αλμπατρός
στο διάβα της ζωής σου
θα αρπάξει και την εδική σου την ψυχή μαζί
ένα κομμάτι σου τρανό θα έχει αποθάνει''
συμβολισμοί και παραλληλισμοί
γυρόφερναν στα ξάρτια της τα αλμπατρός
την ελευθερία της ψυχής μην και τη λησμονήσει
της ψιθυρίζαν τρυφερά
στου ιστιοφόρου τα ανοιγμένα της πανιά να την τυλίγει.
κι αν εντρυφήσεις σε χιλιάδες ρήσεις
βιβλία σπάνια κι αν μελετήσεις..κι αν σταθείς
τούτο μικρή μου να θυμάσαι..μην το λησμονάς
η ελευθερία της ψυχής ποτήριον σωτήριον λογιέται!
# γυρόφερναν στα ξάρτια της# - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου