# τυλίχτηκες τους μύθους σου#

Κόρη του μύθου διάφανη
της Ηώς η θυγατέρα
με την κορδέλλα στα μαλλιά
με τ' άσπρο γιακαδάκι
μικρή Ροδένια της αυγής
τα πράσινα λιβάδια..οι ρεματιές
ήσαν το σπιτικό σου..
για τις πυκνές ομίχλες του
μην τ' απαρνιέσαι το λιβάδι.....
Νωρίς κατάλαβες τα όρτσα της ζωής
ξανοίχτηκες σε θάλασσες
το παραμύθι για να ζήσεις..
επέρασεν ταχιά από εμπροστά σου ο καιρός
στο μελαγχολικόν Φθινόπωρον ευρέθης
στης μοίρας τα μελλούμενα αγόγγυστα
δε γκρίνιαξες για την καλή..
για την κακή σου τύχη.
αγκυροβόλησες στα ύστερα
σε υπήνεμα λιμάνια..
τώρα το ένιωσες βαθιά.........
πυρήνας του ανθρώπου ο χαραχτήρας του
σπόρος του η σιωπή..σ' αρέσει να φιλοσοφείς
κι ο νους να ξεδιψάει με την σκέψιν
τάχατες ολοκλήρωσες την ιστορία σου
για απόμεινε μισή?
τυλίχτηκες τους μύθους σου
στα πράσινα λιβάδια
φωνές σου μήναγαν ιδανικές
στης Βαβυλώνας στην χώραν της
οδοιπορίαν να τολμήσεις...

έτσι που εγυρολόγαες στις γειτονιές
το εκατάλαβες νωρίς
της Βαβυλώνας σου η χώρα είσαι Εσύ
αν εδυνήθης εις το διάβα σου
το πνεύμα του ανθρώπου ν 'ακουμπήσεις.

# τυλίχτηκες τους μύθους σου # - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,