# πριν σβήσουν οι εκλάμψεις#

                                                            

                                                                 Αδυνατώντας να υποκριθώ

την εσωτερική μου ακολούθαα φωνή

για να με βγάλει στη δική μου την πατρίδα

του κόσμου τούτου τα στολίδια εδοκίμαζα

εγεύομουν το πανηγύρι της ζωής

κι άξαφνα εβρέθηκα σε όχθες ποταμών

κι έτσι καθώς εβάδιζα στα γάργαρα νερά

είδα ιερές θεές..του δάσους ξωτικά..

με γοητεύσανε του ανέμου τα πηγάδια

αφέθηκα στου ανέμου την πνοή

δε θέλησα στη χώρα αυτή με τα ζιζάνια

στους κούφιους τους ανθρώπους της ξανά να επιστρέψω..

δυστύχησα μονάχη μου στην ακροποταμιά

επήρα το δισάκι μου κι επέστρεψα στον κόσμο

είν' δύσκολο ανάμεσα σε σφάγια να ζεις

πριν σβήσουν οι εκλάμψεις και χαθούν τις εφορέθηκα

καθώς ο κόσμος της φθοράς διόλου σ' εμέ δεν πρέπει

ηθέλησα να αναμετρηθώ 

σκηνές τετελεσμένες να ανατρέψω

ξέρω πως δε με συμπαθείτε apriori δυστυχώς

όντας σε φιλικόν αντίλογον αλήθειες  μολογάω

μα η θυσία  στον δικόν μου ουρανόν

είναι να βρω το κάλλος επί γης

να αξιοποιήσω την ζωήν που μου εχαρίσθη δημιουργικά

και ανεμπόδιστα..διδαχτικά 

να την επαραδώσω εις το μέλλον. 

                                       # πριν σβήσουν οι εκλάμψεις  # - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,