# το όραμα της κόρης#

Ερόδιζε ο ήλιος το πρωινό
εις το Μετόχι τ' αψηλό
μέσα από την μαγείαν της σιωπής
δεν της απόμενε άλλο καταφύγιο
μέσα σε θάμπος ιερό
την οπτασία Του αναζήταε
σε ένα κάλεσμα για προσευχή
εξαγνισμόν εις τον βυθόν.....
λύτρωσιν της ψυχής να ζητιανέψει.
εις τ' αγκωνάρι ετούτο το μικρόν
σκιές της φανερώναν τη μορφή Του!
Δεν ήξευρε στ' αλήθεια αν ήταν άξια..ικανή
το ίνδαλμα της πίστης της να της φανερωθεί
μα ο πόθος της διακαής..οράματα εγέννα!
Και τότε η Σκιά Του της εμίλησεν
με γλώσσαν αρχαίου μύστη
''κόρη κανείς δε σ' εγκατέλειψε
αν σου 'μεινε η Πίστη!"
με σθένος και με τόλμημα
εδίψαε η ψυχή για εξαγνισμόν
θρηνώντας την κατάντιαν μας του γένους
εις την οικίαν της καρδίας της
εκατοικούσε από γεννήσεως δακρυρροών
ζέφυρος του πελάγου της ψυχής της
εθώπευε τ ' ανήλιαγα
λεβάντες φως και βάλσαμον
έσταζεν εις την καρδίαν...
Αλίμονο εις τους ρηχούς..τους φθονερούς
που δεν καρτέρεψαν στο θάμπος καντηλιού
να συναντήσουν τη μορφήν Του!

# το όραμα της κόρης # - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,