# στη μελωδία της λίμνης#

Ανέγγιχτα κι αχάραχτα τα λόγια σου
ρέουν αμόλυντα στην άκρη εκεί της λίμνης
μα έγινε η λίμνη μοναξιά ..η απουσία σου βυθός
δεν είναι μάτια μου οι λίμνες μον' κρύα θολά νερα
οι λίμνες ονειρεύονται στα σιωπηλά
απάνω τους οι φεγγερές οι νύχτες ξενυχτούν
σε ονειροπλέχτες έρωτες κρατούνε συντροφιά.
Θα φύγω θα ξενιτευτώ
στις καλαμιές θα χτίσω την καλύβα μου
στους άσπιλους τους κύκνους θα γυρέψω τη γαλήνη
εκεί που ανταμώναμε...............
στης λίμνης μας..καθάρια ήσαν τα νερά
φυτρώναν νουφαράκια..
το φως το καταπληχτικό που μέσα μου έπλεες
σ' αλλαργινούς καιρούς..στα περασμένα χρόνια
φέρνει ως τ' αυτιά της λίμνης τη φωνή
και ονειρεύομαι με μάτια ανοιχτά
στη μελωδία της λίμνης θα σταθώ
για να θαρρώ πως μου ψιθύρισες εσύ.
το πιο μεγάλο ''σ' αγαπώ''
και σαν μελίσσι να ρουφώ
τις ευωδίες της ψυχής σου!!!

 # στη μελωδία της λίμνης # - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,