Την ΑΝΟΙΞΗ προσμένουν - της Σοφίας Θεοδοσιάδη...

                                                       

Πάντα  κάποιος την Άνοιξη εμποδίζει για να 'ρθει...πάντα κάποιος μισεί την Άνοιξη και απαγορεύει την είσοδό της ..να διαβεί.. σε οτιδήποτε ανοιξιάτικο φαντάζει...
Μα πάντα ένα χελιδόνι, κι αν ακόμη και  πολλοί  δεν το πιστεύουν ,τολμά ,επιχειρεί και διακινδυνεύει  την ΑΝΟΙΞΗ να φέρει...
Κι είσαι εσύ αυτό.. το μικρό το χελιδόνι..που την Άνοιξη καλείσαι για να φέρεις...μόνος σου εσύ...ολομόναχος...για σένα νε να φέρεις...και μέσα σου εδώ...κι εκεί.. στις γειτονιές του κόσμου...
Ακριβή αυτή η επιταγή...και η εξαργύρωση...μια ζωή σε τυραννάει και περιμένει...
Η Ανοιξη είναι ιδέα..είναι προσμονή...είναι σταμάτημα του άσκοπου του χρόνου...
Τόσο ταξίδι μακρινό ,τόσες αποτυχίες ,τόσα σκαμπανεβάσματα ...κι όμως αυτό το πεισματάρικο...το ένα το επίμονο...το ένα αυτό εκεί το χελιδόνι ..αυτό εκεί να επιμένει...
Δεν εγκαταλείπει ό,τι κι αν του συμβεί, δεν απογοητεύεται και δεν λυγοψυχά, ούτε και πείθεται από τις προσπάθειες των άλλων των χελιδονιών...που απεγνωσμένα προσπαθούνε να το μεταπείσουν...και να συμβιβαστεί ακίνδυνα καθημερινά του το ζητούν...
Κι έτσι μονάχο ,ολομόναχο το δύσκολο ταξίδι του ,αυτό το ξεκινά...
Τι κι αν περάσει απ' την έρημο.. .στο δρόμο του εχθρούς και αρπαχτικά κι αν  συναντήσει ?
Δεν το τρομάζουν τα ναυάγια πολλές φορές...γιατί από μόνο του εγκλωβίστηκε , μες στα μαγευτικά λιβάδια αυτά των αναμνήσεων των ανθηρών...εκεί η καρδιά του επαγιδεύθη...και να τα καταφέρει μόνο του ..όσο κι αν φαντάζει ουτοπικό...έτσι στον εαυτό του υποσχέθη...πως είναι ικανό το μήνυμα αυτό να μεταφέρει ,της αγάπης και της ζεστασιάς ...και των συναισθημάτων τα ανθίσματα ...βαθιά μες στις καρδιές ευαίσθητων ανθρώπων...
που το όνειρο πιστέψανε και ΑΝΟΙΞΗ ΠΡΟΣΜΈΝΟΥΝ....
Κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη. 
....................................................................................................................................................................

 Ενα το χελιδόνι...- Αλκίνοος Ιωαννίδης.

 Ένα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή
για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή
Θέλει νεκροί χιλιάδες να `ναι στους τροχούς
Θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους.

Θε μου Πρωτομάστορα μ’ έχτισες μέσα στα βουνά
Θε μου Πρωτομάστορα μ’ έκλεισες μες στη θάλασσα!

Πάρθηκεν από μάγους το σώμα του Μαγιού
Το `χουνε θάψει σ’ ένα μνήμα του πέλαγου
σ’ ένα βαθύ πηγάδι το `χουνε κλειστό
μύρισε το σκοτάδι κι όλη η άβυσσος

Θε μου Πρωτομάστορα μέσα στις πασχαλιές και Συ
Θε μου Πρωτομάστορα μύρισες την Ανάσταση

Στίχοι:  

Οδυσσέας Ελύτης

Μουσική:  

Μίκης Θεοδωράκης
Ερμηνεία : Αλκίνοος Ιωαννίδης.
....................................................................................................................................................................