Χαμόγελο- Ροδένια μου παλιάτσε...της Σοφίας Θεοδοσιάδη.

Πεσίματα ...πληγές...γδαρσίματα ...στα γόνατά μου τυπωμένα ...και στης ψυχής το κάδρο αποτυπωμένα ...ακουαρέλες μου ασπρόμαυρες ...κραγιόνια ανεξίτηλα ...μολύβια αυτά κερένια ...απομεινάρια μιας ολάκερης ζωής ...μέσα στους πάπυρους ,για χρόνια στοιβαγμένα.
Κι εσύ εκεί ...να επιμένεις με ένα άλλο πρόσωπο ...που σήμερα το φόρεσες...το στόλισες ...και βγήκες να το σεργιανίσεις, στις γειτονιές τις γνώριμες και στα σοκάκια τα περπατημένα τα αλλοτινά, για να ξεχάσεις και να λησμονήσεις ,όσα δεν εζωγράφισες καλά,από τη μνήμη να τα σβήσεις....
Μεταμορφώθηκες με μια σου φορεσιά...όμορφα ντύθηκες και εστολίστηκες ...τα ροζ σου φόρεσες ...χαρούμενος παλιάτσος για να μοιάζεις....
Όλοι ντυθήκαν γύρω σου ...μες στη γιορτή της μέρας για να βγούνε...
Και δε γελάει κανείς μαζί σου πια...που έτσι απλά...μεταξωτά και πάνινα ...μπρος τους σε αντικρύζουν ...για...το χαμόγελό σου αυτό ζωή,μες στη ζωή τους δίνει...

Κανείς απάνω σου δε θα σκύψει για να δει ,το ύφασμα που ξόδεψες ,το όμορφο κουστούμι σου να ράψεις...τα χρώματα που απ' την ψυχή σου τα δανείστηκες,για μια στιγμή μονάχα,τη γύμνια της να ντύσει...τι ...έχει ανάγκη σήμερα κι αυτή ...από το λίγο ροζ...τα ροζ της να φορέσει...
Παλιάτσος θέλησες για λίγο να ντυθείς, τα πάνινα τα ποδαράκια σου σε δρόμους δίχως τη σκληράδα αυτή των χαλικιών να περπατήσεις....
Άφησες τα διάβασματά σου τα σοφά...που ήθελαν προσγειωμένο εκεί και ''σοβαρό'' για να σε μετατρέψουν...και σε ένα άλλο σου εγώ να παρουσιαστεί, γιατί δεν άντεχε μαθές...άλλο μες στο σκοτάδι εκεί κρυμμένος...κουρνιασμένος για να μένει...
Να ξεφαντώσει θέλησε για μια στιγμή...γδαρσίματα ...πληγές ...πεσίματα...και κάδρα γκρίζα ...σκυθρωπά...να τα πετάξει ...για ανακύκλωση να παν...καινούρια πια με τα κραγιόνια του να ζωγραφίσει....
Κοιτάχτηκε καλά μες στον καθρέφτη του ,ο όμορφος παλιάτσος μου...του άρεσα πολύ...πήρα το καπελλάκι μου το ασορτί,έβαλα και στα μάγουλα το ροζ που μου ταιριάζει και σαν Ροδένια πάλι ντύθηκα και σήμερα ,για μια ημέρα μοναχά...λίγο να ξαποστάσω....
Μέσα στο πλήθος θα χαθώ...κι εγώ σαν ''καρναβάλι''της Αποκριάς, κανείς τους δε θα καταλάβει...το δάκρυ μου πως σκούπισα πρωί- πρωί ,το σκέπασα με λίγο ρουζ..και ντύθηκα Χαμόγελο- Ροδένια και Παλιάτσος..
Kείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη.
....................................................................................................................................................................