Ποιός άραγε ποτέ...παιδαγωγός και κυβερνήτης..και γιατρός..πολίτης ή και κάθε υπεύθυνος...θάχει τη δύναμη να σβήσει από τη μνήμη ενός παιδιού...εικόνες αγριμιού να μοιάζει.. του κυνηγημένου απ' τη ζωή ?
Και τώρα που βολεύτηκες και ούτε που το εκατάλαβες ,πως το μέσα σου δεν επροφύλαξες ,στο σάπισμα παρέδωσες και την ψυχή...σήμερα εσύ ναυάγησες και έθαψες βαθιά μέσα στο βυθό της θάλασσας φεγγάρια που ονειρεύτηκαν παιδιά...τον κόσμο για να αλλάξουν....
Σήμερα πάλι εκεί θα τριγυρνάς και θα μετράς όνειρα βυθισμένα ...μα νούμερο στα ονείρατα αυτά ..τα καραβοτσακισμένα που εσύ εβύθισες ...νούμερο και αριθμό δε θάβρεις για να βάλεις...
Άνθρωπε φιλοσόφησε ...τον ανεξέλεγκτο θυμό σου εσύ τιθάσευσε ...
Αν θάρρησες...αν νόμισες...πως εβολέυτηκες ...ζήσε να το απολαύσεις και στο δικό σου το καράβι μόνο να κοιτάς ,μέσα από τα ναυάγια δύναμη να μην παίρνεις..
Μια βόλτα είναι μονναχά η ζωή και σκέψου άλλη μια φορά...το μίσος που εφύτευσες εις το βυθό ...γρήγορα θα ριζώσει ...θα φυτρώσει...κορράλια δάσος θα γενεί...και άλλα επαναστατημένα όνειρα μπροστά σου θα φυτέψει...και δεν θα πάψεις έτσι σου ποτέ να πολεμάς....
Εσείς τρανοί του κόσμου ..με τη δύναμη και τις στολές τις αλεξίσφαιρες...νάξερα ποιόν στ' αλήθεια κυνηγάτε ?
Μήπως αυτήν την ανημπόρια σας.. τον κόσμο που δεν κατορθώσατε να τον μοιράσετε σωστά...γιατί θαρρείτε τα καρβέλια σας..πως είν' λειψά ή σάμπως αυτά δε σας αρέσαν...και στους σκύλους τα πετάξατε...μη τάχα και τα βρουν παιδιά...και δυναμώσουν...και ο δρόμος τους ίσια και κατεπάνω σας.. ίσια σε σας τα φέρει ?
Μα είτε δυναμωμένα ..είτε αδύναμα σε σας μπροστά θε να σταθούν...ίσως και τότε νάναι αργά για τη ''μεγαλοσύνη'' σας την επιτηδευμένη ,άλλη πορεία να χαράξετε και πέρα να διαβείτε...
Και τότε τι θα τολμήσετε, πώς απ' την άγρια ορμή τους θα μπορέσετε...θα κατορθώσετε εσείς για να κρυφτείτε ?
Μίσος φυτεύετε βαθιά...και ρίζες και κλωνάρια αυτό θα βγάλει...
Θα σας περιτυλίξει ασφυχτικά...γιατί και πάντα να θυμάστε...πως ο κισσός ασφυχτικά και βίαια το δέντρο το τυλίγει...και από τη δική του τη δροσιά θρέφεται εκεί και μεγαλώνει...
Θα σ'έβρει όπου και να πας...και κυκλικά θα σε τυλίξει....το μίσος που εσκόρπισες και φύτεψες...μες στις καρδιές τις παιδικές....που μπόρεσες και '''ξήλωσες'''απ' τα κωνάκια τους τα φτωχικά ...μα τα ζεστά...και έδωσες κατάλυμα τάχα εσύ ..συμπόνοιας ...μεγαλοψυχίας και λύπησης...την ατιμία ..που εις βάρος τους την έπραξες...προσπαθώντας.. με λουστρίνι γιατροσόφια και ημίμετρα ...τάχα εσύ να τα γιατρέψεις...
Σοφία Θεοδοσιάδη.
.........................................................................................................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου