''μακάριοι οι πτωχοί (ές) τω πνεύματι''..

artworks : Robin Isely

Μες στα παζάρια και στα ''βρώμικα'' τα καπηλειά..
εσκόρπαγαν τις μέρες τους..οι άνοες..
φαντασιόπληκτες κυράδες..και κυράτσες..
Σκιές..φαντάσματα στης ενδοχώρας τους
στα σκωροφαγωμένα τους εσώρουχα..
στάμπας παρωχημένης ιδεοληψίας κι εποχής..
''λικνίζονταν σαν ''πόρνες''..με βαμμένο κοκκινάδι..
και διαλαλούσαν την πραμάτεια τους..
φαντάσματα μιας άλλης εποχής.. και θιασώτες της ανόητης της έκφρασης:
«αν δεν έχει ο λαός ψωμί, ας φάει παντεσπάνι»
Αντουανέτες σε αυλή..παρατρεχάμενες..
είδωλα σκουριασμένα προσκυνώντας..
το γιαλαντζί για αυθεντικό..μάταια η προσπάθεια..
για αυθεντικό πουλούσαν..
 Έξω μελίσσι ο κόσμος να δημιουργεί..να μάχεται..
κι αυτούνες το χαβά της υστερίας..
Υστερικές..αργόσχολες ..απερισκεψίας το ανάγνωσμα..
ακατανόητος ο κόσμος στα φτωχά τους τα μυαλά..
κοιτάνε μες στη λίμνη τους..φορώντας παρωπίδες..
η πείνα έξω έστησε χορό..μα τούτες δω..
από χρόνια βολεμένες στο ελάχιστον..το επικερδές
τσανακογλύφτριες ανδρείκελων..
που φόραγαν κονκάρδα αρχηγού..
συνέχιζαν το έργο τους..ν' απομυζούνε κέρδος..
αγώνα το βαφτίσανε το θάψιμο..
επανάσταση την ύβρι..
Τούτες.. φτωχώ τω πνεύματι κυράδες
και κυράτσες μίας χρήσεως ..
εγλείφανε..κρατάγανε σφιχτά και το τσανάκι τους..
μην τύχει και το χάσουν..
οσφυοκάμπτες απ' της γέννας τους..
ταγμένες στη μιζέρια του μυαλού τους..
Οι άμοιρες..της κακομοίρας είχαν τη φτιαξιά..
γυαλιστερό φοράγαν πανωφόρι..
να ξεγελάσουνε..να κρύψουν στο ντουνιά..
εκείνα τα κουρέλια της ψυχής τους..
Μια λύπηση..μια λύπη έρχεται με κυβερνά..
σαν αναγνώσκω τα ληρήματα..της υστερίας τα λόγια..
Προτάσεις δεν υπάρχουνε στο σχέδιο..
μόν' συλλογή..σαν γραμματόσημα..
βρισιές..φτυσίματα και σάλια γεμισμένα..
που θρέφουνε καθημερνά..
το τέρας της ψυχής τους..
αν γελαστείς κι ερώτηση απευθύνεις  τες
τι ''έκανες στον πόλεμο Μαριώ μου''
έτοιμη έχουν την απάντηση μαθές..
κουμπάρα ήμουνα του Παπατρέχα εγώ..
της ξερολιάς το εγγόνι..
στη γειτονιά δε βγήκα ξέσκεπη..
ο ήλιος μη με κάψει.. 
Κι εσύ μου λες και μου μηνάς..
γιατί βουλιάζει η χώρα σου
σε σκοτεινά λαγούμια...
μα δεν το βλέπεις αδερφέ?
Μπροστά σου είναι οι σκαπανείς..
φτηνό το μεροκάματο της λάσπης τους..
δεν τους κοστίζει τίποτα
σκαλίζουνε..λασπίζουνε και θάβουνε
για μπιρ - παρά ανθρώπους..
Και τι θαρρείς πως είν' η χώρα σου..
εσύ..αυτές..οι άντρες ..τα παιδιά..
κι οι άνοες κυράτσες..
Εμμονικές..βουτούν..ξαναβουτούν στη λάσπη τους..
χρυσάφι το λογίζουν..
Το έργο για τα μένα γράφει ''προσεχώς''
και προσοχή πως μεγαλώνω..
Μένω ασάλευτη και τους κοιτώ..
ν' αντισταθώ με δύναμη..στις σκοτεινές καταπακτές..
που τόλμησαν..τολμούνε να με σπρώχνουν..

''μακάριοι οι πτωχοί (ές) τω πνεύματι''- Σοφίας Θεοδοσιάδη..
.............................................................................................................