αιδώς ''αχρείοι''..κατά παράφρασιν.......

Στα σκαλοπάτια σας αρνούμαι να συρθώ..
στα βρώμικά σας χράμια να ξαπλώσω.. 
στην πίτα της απελπισίας που τρατάρετε..
αρνούμαι γευσιγνώστης να γενώ..
 Όχι δεν θέλω τα σκοτάδια σας..την πλάτη σας γυρίζω..
Δεν είναι αυτή η Ελλάδα που με γέννησε και αγάπησα..
ζητάω πίσω να μου δώσετε..καθώς σε απέλπιδα προσπάθεια
βαλθήκατε να εγκλωβίσετε..την ελευθερία του μυαλού μου..
Θέλω να είμαι άφοβη..σαν την αμυγδαλιά του κήπου μου.. 
που Άνοιξη καταμεσίς της Χειμωνιάς..
προκαλώντας με τα λούλουδα..επιμένει για να πάρει..
Σ' ένα πλατύσκαλο πεθύμησα..στο ξέγναντο..
καφέ βαρύ μα και γλυκό..να πιω..να ζεσταθώ..
να 'ρχονται οι φίλοι μου οι παιδικοί
και να με συναντούνε.. 
χωρίς τα ρούχα τα λερά..
που φόρεσε ο χρόνος στο γιακά τους..
επάνω τους να λάμπουνε πουκάμισα λευκά..
πλυμένοι..μοσχομυριστοί..
με πράσινο σαπούνι της γιαγιάς τους..
δε θέλω μες στο βλέμμα σαν τους συναντώ..
Ομήρου φράσεις..Ιλιάδας να ενθυμούμαι..
τι κι αν ο Αίαντας εφώνησε παλιά : 
Αιδώς Αργείοι ..ήμαρτον..
συνέλθετε..αισχυνθείτε!!
στα χείλη μου ανεβαίνει και
σκοντάφτει η φράση η βαριά
αιδώς ''Αχρείοι'' πατριώτες μου..εξουσιαστές..
αιδώς αχρείοι φίλοι μου..που τους ακολουθείτε..
εμένα..εσένα..την πατρίδα..λυπηθείτε μας..
ναι..μη μου καρφώνετε τα τόξα σας..
τα βλέμματα μαζέψτε..
για έναν πατριώτη ψάχνω αληθινό..
τον κόσμο το δικό μου να πονάει..
έναν καφέ αχνιστό..φρεσκοψημένο..
μοσχομυριστό..
να βγει πα στο πλατύσκαλο..
να ρθεί..να τον τρατάρει..
να φύγει ο φόβος να κρυφτεί..
να πάψει στα λιβάδια..στους αγρούς να τριγυρνάει..
πίσω απ' τις φυλωσσιές τους..
όπως σαν τότες που επαίζαμε κρυφτό..
πίσω στις πικροδάφνες..
Όχι..δε σας ζητώ πολλά..
της εξουσίας μας της κάθε μιας..
''αχρείοι'' ονειροκλέφτες..
να φέρτε πίσω εδώ σιμά..
τα χρυσοποίκιλτα κλεμμένα τα κοσμήματα..
τα χαραγμένα με μονόγραμμα 
λευκόχρυσου του χαμογέλιου μας
την ''τιάρα'' μας του ασφαλούς..
του τόπου που εφυτρώσαμε..
με άνθια στολισμένη απ' τα λιγοστά..
τα τολμηρά..εναπομείναντα..
κυκλάμινα..και γιάνκεες μοναδικές..
που ξεπηδούνε αναπάντεχα..
στου βράχου τις σχισμάδες..

αιδώς ''αχρείοι''..κατά παράφρασιν - Σοφίας Θεοδοσιάδη. 
............................................................................................................