''Φεύγει ο Δεκέμβρης..αγκαλιά με το παλιό''....

Δεκέμβρης κάθε που με συναντώ..
αγαπησιάρικα τις μνήμες μου αγκαλιάζω..
μοιραίοι..αναπάντεχοι θαρρείς οι απολογισμοί
παράτολμα σε στράτες με ονείρατα με στρέφουν..
Παράξενος ο μήνας τούτος μας ο ύστερος..
δεν μέτρησα..δεν σκιάχτηκα..αν τα 'φτασα..
μα τόλμησα..τα πότισα..τα έχω ζωντανά..
τα ονείρατα που γλίστρησαν σε θάλασσες..
φουρτουνιασμένους κάβους..
Απολογισμοί και αποχαιρετισμοί ενός 
που πάλιωσε στα γρήγορα..
χρόνου που εγκλωβίσαμε..
προσδοκιών που χάθηκαν 
φιλοδοξίες που δεν πιάστηκαν..
φιλίες που προδόθηκαν.. 
φιλίες που είναι εκεί ομπρέλλα λες..
όταν επάνω ψιχαλίζει..
αγάπες που δεν καταχτήθηκαν..
και μείνανε μετέωρες στο χέρσο
 και άγονο χωράφι της ψυχής μας.... 
 Λέξεις που δεν ειπώθηκαν.. 
σε ένα αντίο που έμεινε μετέωρο
έτσι μου μοιάζει η ζωή..που σύντομα κυλάει..
Είναι δειλό να παρατάς τη μάχη από την αρχή..
μοιάζει με υποχώρηση δειλού..
που μάχες δεν κερδίζει..
Τι κι αν οι ψυχές αστόχησαν..
Ψυχές που δεν εσυναντήθηκαν..δεν γιάτρεψαν..
και έμειναν ''ανάπηρες'' στο χρόνο..
είναι κι εκείνες οι μοναδικές..
στα μονοπάτια μας που μένουν..
Φόβοι που τρύπωσαν απρόσμενα..
που έγιναν στοιχείο της ζωής μας.
λέξεις καινούριες που εφευρέθηκαν..
''παράπλευρες απώλειες'' τις είπαν..
μιας συσσωρευμένης συμπεριφοράς
εκδίκησης και αβυσσαλέου πάθους εξουσίας  .. 
Παιδιά ανυποψίαστα..θύτες και θύματα μαζί
και αθώα θύματα..χρίστηκαν ήρωες
και επαναστάτες και πολεμιστές..
εις το βωμό του πετρελαίου..
και των συμφερόντων ''προδομένοι''..
Στόχοι που χάθηκαν από τον πανικό..το ξάφνιασμα..
Φεύγει ο Δεκέμβρης..αγκαλιά με το παλιό..
κι εγώ με τον κονδυλοφόρο μου..
μέρες γλυκές..μα και πικρές..
σκορπώ στου τετραδίου τις αράδες μου
μη και της λησμοσύνης χαριστώ..
καθώς για άλλον οσονούπω θα μιλάμε..

''Φεύγει ο Δεκέμβρης..αγκαλιά με το παλιό'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη..