Κάποιες φορές, ζωή είναι, να παρατάς αυτό που κάποτε σε έσωσε.
Να αφήνεις πίσω τα πράγματα που μαζί τους είσαι δεμένος σφιχτά,
επειδή νομίζεις ότι αν τα κρατήσεις θα σε σώσουν από την κατάρρευση.
Όλοι έχουμε αυτή τη τάση, να δενόμαστε σφιχτά με ιδέες, πρόσωπα και καταστάσεις.
Δενόμαστε με ανθρώπους, με χώρους, με τόπους γνωστούς, γιατί είμαστε βέβαιοι πως αυτό είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να μας σώσει. Πιστεύουμε στο «γνώριμο κακό», όπως λέει ένα γνωστό γνωμικό.
Και παρόλο που από διαίσθηση καταλαβαίνουμε ότι το δέσιμο σημαίνει θάνατο, συνεχίζουμε να μένουμε αγκιστρωμένοι σε αυτό που πια δεν μας χρειάζεται, σε αυτό που δεν υπάρχει πια, τρέμοντας τις φανταστικές συνέπειες αν αποδεσμευτούμε......>>
'' Χόρχε Μπουκάι'' ( Ο Δρόμος των Δακρύων).
...............................................................................................................
''ΣΚΕΨΕΙς''
Σκορπάει μια μυρωδιά το νοτισμένο χώμα απ' το πρωί..
Μια ζέστη αφήνει η βροχούλα η ψιλή η ποτιστική..
Μ' αρέσει όταν βρέχει σιγανά..
λες και ποτίζεται η σκέψη..η ψυχή μου..
είναι που ο νους αρωματίζεται θαρρείς
από τις μυρωδιές των άπληστων ανθέων και του Έαρος
που με τις στάλες η βροχή..κατρακυλά..τις παρασέρνει
Σκέψεις ανάκατες εκεί..καθώς
κυλούν οι ρόδες της επιστροφής
έκαμα και το χρέος μου..επέλεξα
και στο μη χείρον βέλτιστον ακούμπησα..
απόθεσα τη μοίρα μου..στα χέρια της πολιτικής..
χωρίς κραυγές..αλαλαγμούς..
πιστή και γαντζωμένη πα στη ρόδα της ζωής..
εκεί..που πότε ερυθρός και πότε μπλε..
ο τροχός αδιάκοπα γυρίζει...
Συνεπαρμένη και ονειρευάμενη..σκεπτόμενη
το ''Δρόμο των Δακρύων''
επέλεξα μαζί σας να το μοιραστώ..
στους ηττημένους τάχατες και νικητές..καθώς
η ζωή ποτέ της δεν ηττάται....
ΣΚΕΨΕΙς - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου