στην άνομβρη γη των καιρών..
φύεσαι..αναφύεσαι..αρώματα σταλάζεις..
Κι εγώ..η μάνα..
καμαρώνω σε λουλούδι μου...
που έμαθε..που ρούφηξε ..
τις μυρωδιές της γνώσης σου στο τράνεμα..
ανέβασε τη σκάλα της αγάπης αψηλά..
μάθημα τα δικά σου..τα ανώτερα..
τα συναισθήματα ποιότητας ζωής..
Σε αγαπάω πολλαπλασιάζοντας...
Κι όσα τα πέταλα εις τις λευκές..
τις μαργαρίτες που κοσμούν
απέραντα λιβάδια Εαρινά..
τόσα τα χρόνια σου να σου δοθούν..
ν' ανθίζουνε καρδιές......
Να τα εκατοστήσεις ομορφιά μου !!!
Η μαμ.. η Σοφία σου...
.............................................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου