''Ο γέροντας ο άνθρωπος''...

φωτο : από το διαδίκτυο

Γέμιζε τις σελίδες του..
στιχάκια ..ονείρατα..
εκκλήσεις παριόντων ηδονών..
ο γέροντας..........
στο οδοιπορικό της μνήμης άσβεστη 
η φλόγα της ψυχής του...
Φύτευε νούφαρα στις όχθες απ' τις λίμνες του
στης ξηρασίας πάλευε..ρίζες να αναφυτρώσει...
άγριοι ανέμοι των καιρών..λάθη του παρελθόντος..
οι σκελετοί μες στο ερμάρι της ψυχής..
ασπόριαστοι..δε ρίζωναν στα νούφαρα..
θολώνανε τα πράσινα νερά..
γίνονταν λίμνες τοξικές..
στο άτολμο..στο άμοιρο κορμί του...
σαράκι εκατέτρωγε τα σωθικά..
εις το ξεθώριασμα του μύθου...
Στιγμές αλλόκοτες..ασφυκτιών
ο γέροντας ο άνθρωπος.......
στης αναπόλησης της επανάστασης
ντύνεται Δον - Κιχώτης..
χτίζει έρωτες στους ανεμόμυλους..
διόλου συλλογιζάμενος..ον
αφιλόξενος ο ζέφυρος..ο αρνητής..
βλάστησης γέννα υπόσχεσης δεν κουβαλεί
λυσσομανά ο βοριάς του παρελθόντος...
Βαρύς στους ώμους ο σταυρός...
ένα μοιρολόι αδιάκοπο..
η μύτη στον κονδυλοφόρο του
πίνακες ζωγραφίζει..
Αφέθη ο γέρος μες στις καλαμιές..
ονείρατα με νούφαρα στα βλέφαρα..
μ' ένα σπασμένο δίκανο..
χωρίς σκυλί..φυσέκια και αρματωσιά..
καρτέρι να τους στήνει..
εγλίστρησε η επένδυση του έρωτα
καθώς ο δυστυχής εβάφτιζε..
τον έρωτα..ανάγκην συνηθείας..
μιας λίμνης σιδερόφραχτης
η πόρτα στης ψυχής..της φυλακής του...

'' Ο γέροντας ο άνθρωπος'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη..
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,