''ΤΟ ΤΑΜΑ ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΗΘΕΙς''

Σπίτι διατηρητέο στην Κερασούντα

Όταν θα πας στον τόπο μου
μη λησμονήσεις την ορμήνεια μου
απ' το εικονοστάσι που το εφύλαξα..
να πάρεις το κλειδί..
Να το φυλάξεις μες στην τσέπη  τη βαθειά
μες στο λουλουδιαστό σου φόρεμα..
είναι  της πόρτας του σπιτιού..
που εβύζαξε το γάλα ο γονιός σου..
εκλείδωσε παλιές πληγές
και φυλαγμένο άνοιγε στα σωθικά..
καινούριες προσμονές..
Και αν στο σπίτι το παλιό 
που έφυγεν η μάνα σου..και στέκει ερημωμένο
το εικονοστάσι εχάθηκε..και το κλειδί δε βρεις
σε τόπο εφύλαξα σίγουρο κρυφό..
κάτω από το βαρέλι με το γιασεμί
αντικλείδι να υπάρχει..  
Ίσως και να εσκούριασε
στο χώμα καταγής..
μα  κι αν εσκούριασε στο χώμα το κλειδί..
μες στης αυλής μας τη συκιά..
στο ποτιστήρι που επότιζα τα ζαρζαβατικά..
και άλλο έχω κρύψει..
Λογάριαζα πως θα γυρίσω ένα πρωινό
τα όνειρα τ' ανθρώπινα ν' ανοίξω..
και σαν η ανάσα μου εγιόμιζε με γιασεμιά
σαν έκοβα τα μαύρα σύκα να γευτώ
κρύο νερό απ' το πηγάδι της αυλής..
να δροσιστώ..να ξεδιψάσω...
την πόρτα να τραβήξω δυο φορές..
θα 'χε το ξύλο πετσικάρει.. 
Μα ο κλήρος έλαχε σ' εσέ
τα πόδια μου δε με βαστούν
οπίσω να γυρίσω..
είναι κι η καρδιά μου αδύνατη
τον πόνο της αραθυμιάς
ν' αντέξει να βαστάξει..
Γι αυτό σου λέγω για τα μένα να μην κλαις
μόνο να κλαις από χαρά που επρόκανες..
το νόστο να πληρώσεις..
μη και λυγίσεις και δεν βάλεις το κλειδί
την πόρτα μας ν' ανοίξεις..
Το τάμα να το θυμηθείς..
μαζί σου να το κουβαλείς..
και το κλειδί στο στήθος σου
ασκούριαστο να μένει..
γιατί κι ο Ιορδάνης μας απόθανε
άλλαξε χέρια στο λιμάνι το μικρό του μαγαζί
δεν βγάνει πια κλειδιά..
αλλάξαν τα σοκάκια στο Μπουγιούκ - μπαχτσέ
σκορπίσαν κι οι ανθρώποι
στης Κερασούντας μας τα μέρη τα παλιά...
μην την αλησμονήσεις κόρη την ορμήνεια μου..
για θα λησμονηθείς..


''ΤΟ ΤΑΜΑ ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΗΘΕΙς'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,