χρόνια γεμάτα αρώματα
από του κόσμου τα σοκάκια κλαδεμένα
σε μπουκαλάκια εσάνς μικρά
με τέχνη συναγμένα.....
σε μονοπάτια απάτητα τα γύρεψα
στα βράχια του Ολύμπου κρεμασμένα τα εβρήκα σε φράχτες εσκαρφάλωσα των γιασεμιών εκλάδεψα λευκό της αθωότης
στων χρόνων τις κρυφές σπηλιές
τα εκρέμασα..εμείναν φυλαγμένα
μα στης καρδιάς μου την απαντοχή
κάθε που ένιβα το πρόσωπο
στον παλαιό καθρέφτη εμπρός τα εφορούσα..
ελιξήρια θαρρείς γιατρευτικά..
απ' το Θεό σταλμένα..
Δώρα Θεού στα φύλλα της καρδιάς
ραντίσματα...αγγίγματα
τις νύχτες που η βροχή αδιάκοπα
ύγραινε την ψυχή μου.
Στους κήπους μου ακόμα ευδοκιμούν
δυόσμοι και μαντζουράνες..
και ως εμέ με λιώνει ο καημός
κι εσένανε το χώμα..
έρχονται οι μάγισσες σκαλίζουνε
τις στάχτες απ' τις μνήμες μου
σε βρίσκω μέσα μου στο άρωμα των γιασεμιών
αρωματίζεις το κορμί πριν μαρασμός
της γύμνιας μου των γηρατειών
της θύμησης το άρωμα σκεπάσει .
⫷ χρόνια γεμάτα αρώματα ⫸ - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου