⫷ ταξίδι εις το αθέατον ⫸

Μία καινούρια γη θα ξεπροβάλλει απ' το χάος το αλλόκοτον

κι ένα φεγγάρι πελιδνόν θα κατεβαίνει απ' το στερέωμα

θα στέλνει φως ωχρόν να λαμπυρίζουν τρεμοσβήνουσες

ζωές που κρέμονταν μεταξωτές κλωστές..

της Λένας..της Ανθούλας...της Ευτέρπης..του Στρατή.

Σμιλεύει ο χρόνος τις γωνίες αιχμηρών καιρών

στους σμιλεμένους κύκλους θα 'σαι απών

αναμεσίς εις το αθέατον θα κατοικείς

αλεύρι τα οστά σου για καρβέλι..για ζεστό ψωμί

στη Γης που κουβαλεί στα σπλάχνα της

..ναυάγια..θρύλους..θεωρίες.

Από τα βάθη ο άνεμος θα φέρνει τις φωνές

κι εγώ δε θα 'χω θέση επάνω στην καινούρια γης

θα κατοικήσω δίπλα σου..άπελπις κοιμωμένη

καθ' ότι γαρ...........

κοινή η μοίρα των ανθρώπων εις την ζώνη την αδιάβατη

εκεί που καίγονται στην άβυσσο οι ψυχές

ταξίδι εις το αθέατον..δεν πρόκανα ούτε έναν ασπασμό  

στον τόπο σου της λήθης θα διαβαίνω..

 ⫷ ταξίδι εις το αθέατον ⫸ - Σοφίας Θεοδοσιάδη

( Φιλοσοφώντας τον αέναο κύκλο της ζωής)

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,