⫷ εύθρυπτον ήμαρ⫸

Nino Chakvetadze

Γλυκό και αλμυρό οι γεύσεις της ζωής

ζάχαρη άχνη οι γλυκές στιγμές

αλάτι για το γιατρικό

ψήνει..επουλώνει τις πληγές σου πεζοπόρε.

Θαμνότοποι και όρη και βουνά

κάμποι και ρεματιές και ποταμοί..

στο μπουκαλάκι το μικρό

στο απάνω απάνω ράφι φυλαγμένα..

Μέσα από το ταξίδι σου αυτό το αλλαργινό

Αναστάσιμης μεταλαβιάς

 γεύεται η ψυχή σου..

Ζήσε το πάθος στη στιγμή..

πριχού ανεμοσκορπισθεί

ακούεται απ' το παραμύθι η φωνή

 της νόνας της σοφής σου..

τη φλόγα αναμμένη να κρατείς

ζεστά να συνδαυλίζεις....

Εις τα λημέρια με τα λόγια της 

τις γκρίζες σου τις σκοτεινές νυχτιές

γενού ουράνιος αναζητητής

τα φωτεινότερα να συναντάς αστέρια.

και να σκαρώνεις στίχους λυρικούς

στις συνιστώσες να γυρνάς

 στις αύρες της  ψυχής σου.

Εύθρυπτον ήμαρ οι επιστροφές..

το ψυχοράγισμα νοσταλγικόν

στα πάτρια εδάφη σκορπισμένο..

ανοίγουν οι αισθήσεις σου

τα καρυκεύματα λογής

πληρούν τον ουρανίσκο σου

αρωματίζουν την ψυχή σου.

⫷ εύθρυπτον ήμαρ⫸ - Σοφίας Θεοδοσιάδη.

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,