⫷σπασμένοι καθρέφτες⫸

Κι εσυ φλερτάροντας του ήλιου τις αναλαμπές
κλέβεις τα χρόνια που  'φυγαν..
Δε ζεις για το αύριο μοναχά ..
επιθυμία σου τρελλή να ζεις τρελλά για τώρα..
Σ' ωραία στιχάκια να εντρυφείς..
χυμούς να κλέβεις  της ζωής..
εκείνης της αληθινής ζωής..
γλυκόπιοτο λικέρ να σε κερνάει
μακριά απ' τις αγκυλώσεις της μιζέριας της..
τα φαύλα..τα λερά.. τα ξεφτισμένα..
να σπάζει τους καθρέφτες σου
και πάντα να σε δείχνει νια
θυμίζοντας τα χρόνια τα μεστά που επερπάτησες
στα πεζοδρόμια..στης Γης τα μονοπάτια
αγέραντη να μένει ως το τέλος η ψυχή
ν' ακολουθεί τους χτύπους της καρδιάς...
Και κάπου εκεί λοιπόν στα 60+ και βάλε
ψηλά τακούνια δε φορείς...
μα τρέχεις πίσω από τη ζωή ..
με χαμηλόσολα.. για να πατείς στα σταθερά
μήπως και την προκάνεις.....

η φίλη σας Σοφία............................

 ⫷ σπασμένοι καθρέφτες⫸ - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,