⫷ Εαρινή απόδρασις εις τόπον μυθικόν⫸

 

 

 Τις απλωσιές της Άνοιξης
χρόνους ελαχτάραε η ψυχή
με σπόρους να γεμίζει το κελάρι..
με ψίχουλα χορταίνουν τα σπουργίτια στις αυλές..
τον εύγεστον καρπόν αποζητά η αληθινή ζωή
εστένευε ο εγκλεισμός στα παραθύρια της..
οι πόρτες της γεμίζαν αγριάδα..
Ο δρόμος της της βούλησης
το φιδωτό της το δρομάκι ακολούθαε
την έφερνε εις το μετόχι της..
ξορκίζοντας της πολιτείας τους δαίμονες
ισορροπώντας το ταξίδι της ζωής της..
ποδηλατώντας..
εις τόπον μυθικόν την εξεπέζευεν
κωπάζαν οι αγέρηδες στα όρεα
έδενε τα πένθη των χαμένων ημερών
εφύτευε βολβούς σε ρίζες ασπαλάθων..
Σε τούτη την απανεμιά..αποσταμένος περιπατητής..
έκλεβε αλκυονίδες ζεστασιές..
μες στα χειρόγραφα της σύντομης ζωής
εστάλαζε σταγόνες ευτυχίας.

⫷ Εαρινή απόδρασις εις τόπον μυθικόν⫸ - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,