⫷ να είχα λέει μια φυσαρμόνικα ⫸

Μια αναγελάστρα πεθυμιά
πλανεύει την..την χιλιοπαθημένη μου καρδιά
σε ατραπούς μελωδικούς την οδηγεί....
αχ! και να είχα λέει μια φυσαρμόνικα
τις μέρες που με βαραίνουνε μακριά σου
να τις εκάμω νότες να ακουστούνε μες στις ρεματιές
με χίλια ροδοπέταλα να ράνω το κορμί σου
γιατί ακόμα με βασανίζουν τα ενθύμια του κορμιού
ο ύπνος κόλαση..ιδρώνουν τα σεντόνια μου
δε σου περνάει αλήθεια από τη σκέψη σου
ότι η ζωή χωρίς εσέ είν' θλιβερή
γιατί είναι ο πόθος μου τρανός
κι η δίψα της αγάπης μας τα χείλη μου φλογίζει?

 ⫷ να είχα λέει μια φυσαρμόνικα ⫸ - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,