Με ροδανθούς του Μάη στα μαλλιά
με ολόλευκα η κεφαλή στεφανωμένη
εστολίστηκε η κόρη για μια ύστερη φορά
παράξενη ετούτη η Πρωτομαγιά
εφαντάσθη πως σε έσφιγγε αγκαλιά
σα νύφη που επαντρεύτηκε το Μάη..
κι ύστερα στο γρασίδι εκυλίστηκε μονάχη της
εθάρρησε πως έγειρε στη νυφική παστάδα.
έφερνε ο αγέρας τη φλογέρα του βοσκού
τα λόγια σου έφερνε τα ακριβά
εκείνα που της έταζαν
για πάντα τα ωραία θα 'ναι δικά σας
και τώρα εχάθης κι έμεινε
το θάμπος στην ψυχή της!
⫷ στους ροδανθούς του Μάη⫸ - Σοφίας Θεοδοσιάδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου