Μεθυστικά τα λούλουδα που σε τραβούν σε κήπους άγνωρους...και να σε μεταλλάξουν προσπαθούν...ζωές που ονειρεύτηκες να κυνηγήσεις για να φτάσεις...
Ίσως είν' η νιότη τόσο ορμητική...και μέσα στην ορμή της και μες στην καταιγίδα...δε σ'άφησε ποτέ σου να σκεφτείς...ήρεμα και σωστά...αν το βασιλιά των λουλουδιών πάντα εσύ ποθούσες...ή τάχα τα αγριολούλουδα μες στην καρδιά σου είχες φυτέψει...
Κι ήρθανε χρόνοι αναπάντεχοι από το πουθενά...και σούστειλαν καλάθια πια πελώρια ..ανθοδέσμες με τριαντάφυλλα μπροστά στα πόδια σου απωθημένα...
Θαμπώθηκες...ζαλίστηκες και μέθυσες...μεθυστική είν' πάντα η μυρωδιά της '''μεταμόρφωσης'''από ένα χαμηλό αγριολούλουδο ...σε κρίνο ή τριαντάφυλλο βασιλικό...να θέλει να σε μετατρέψει....
Πόσο δύσκολο άραγε να αντιληφθείς...μέσα στης νιότης τους χυμούς...και μες στην παραζάλη ...πως τα ωραία όλα μάτια μου...έχουνε ένα τέλος...αν στέρεα δεν έχτισες εσύ ...σωστά τον εαυτό σου...με υλικά που αναλλοίωτα ...να αντέχουν...και στους σεισμούς...και στις πλημμύρες ...στις νεροποντές...σαθρά ερείπια αυτά ...σε χωματερές ποτέ τους να μην καταλήγουν...?
Πως να αντέξεις ...να χωνέψεις και να το δεχτείς...επιστροφή στο άχρωμο ...το φτωχικό το παρελθόν σου να επιστρέψεις ?
Σίγουρα δεν σε εγελάσανε οι μυρωδιές αυτές της νιότης σου...δεν είναι αυτές μονάχα υπεύθυνες...μονάχες...γιατί εσύ ...ανήσυχη ...ανυπόμονη...ορμητική...και ματαιόδοξη...δεν κοίταξες τριγύρω σου καλά ...και τις αισθήσεις σου να κατευθύνεις δεν μπορούσες...
Μα τα ''Παραμύθια '' και οι μύθοι μάτια μου αίσιο δεν έχουνε και πάντοτε το τέλος...
Κι έτσι ανατροπή ...για άλλη μια φορά ...μες στη ζωή σου τη φανταχτερή εκλήθης για να κάνεις...μα την πραγματικότητα ετούτη τη φορά ...με ακραίες λύσεις μη σκεφτείς ...εσύ να διορθώσεις...
.Η μέθη αυτή της αλλαγής...της μεταμόρφωσης.. που σε έχει κυριεύσει...ίσως και τα σημάδια της επάνω σου να άφησε...ίσως και να σε μεταμόρφωσε ...ίσως αυτή να είναι η ίδια η μεταμόρφωσή σου...κι ας μην το εκατάλαβες καλά...επάνω σου καθώς καταγραφόταν...κι ας μην το εκατάλαβες...πως όλη η μακριά σου η διαδρομή...σε κήπους που εδιάλεξες πάντα εσύ μονάχος...πάντα εκεί θα σε οδηγούν... εκεί και θα σε βγάζουν...
Σκέψεις κείμενο - Σοφία Θεοδοσιάδη.
.....................................................................................................................................................................
«Όταν ένας άνθρωπος
πλέει σε πελάγη ευτυχίας, έχει συνήθως μειωμένη παρατηρητικότητα. Όλοι
οι ευτυχισμένοι άνθρωποι αυτού του κόσμου είναι κακοί ψυχολόγοι. Μόνο
όσοι τρώγονται από την ανησυχία έχουν τεταμένες τις αισθήσεις τους»
Πηγή: www.lifo.gr
«Όταν ένας άνθρωπος
πλέει σε πελάγη ευτυχίας, έχει συνήθως μειωμένη παρατηρητικότητα. Όλοι
οι ευτυχισμένοι άνθρωποι αυτού του κόσμου είναι κακοί ψυχολόγοι. Μόνο
όσοι τρώγονται από την ανησυχία έχουν τεταμένες τις αισθήσεις τους»
Ο Φέρντιναντ λέει:
«Το κράτος, αυτός ο μεγαλοαπατεώνας, ο αρχικλέφταρος... Δείξε μου έστω
κι ένα από τα σαράντα υπουργεία σας που να νοιάζεται για το κοινό
συμφέρον. Μήπως το υπουργείο Δικαιοσύνης ή το υπουργείο Κοινωνικής
Πρόνοιας; Μόνο να σπεκουλάρουν ξέρουν... Όχι, φίλε μου... Έχω βαρεθεί ν'
ακούω ότι κάποιοι είναι σε χειρότερη μοίρα, έχω μπουχτίσει ν' ακούω ότι
στάθηκα ''τυχερός'', μόνο και μόνο επειδή δε μου λείπει ούτε χέρι ούτε
πόδι κι επειδή βαδίζω χωρίς δεκανίκια. Κανείς δεν πρόκειται να με πείσει
ότι είναι αρκετό να αναπνέεις και να 'χεις ένα πιάτο φαΐ... Δεν πιστεύω
πια σε τίποτα, ούτε σε θεούς ούτε σε κυβερνήσεις ή στο νόημα της ζωής,
σε τίποτε δεν πιστεύω όσο νιώθω πως αδικούμαι, όσο δεν έχω δικαίωμα στη
ζωή. Και, μέχρι να το αποκτήσω, θα συνεχίσω να υποστηρίζω ότι έπεσα θύμα
κλοπής και απάτης. Δεν πρόκειται να υποχωρήσω προτού νιώσω ότι ζω σαν
άνθρωπος και όχι με τα αποφάγια και τα ξερατά κάποιων άλλων. Το
καταλαβαίνεις αυτό;»
Πηγή: www.lifo.gr
«Όταν ένας άνθρωπος
πλέει σε πελάγη ευτυχίας, έχει συνήθως μειωμένη παρατηρητικότητα. Όλοι
οι ευτυχισμένοι άνθρωποι αυτού του κόσμου είναι κακοί ψυχολόγοι. Μόνο
όσοι τρώγονται από την ανησυχία έχουν τεταμένες τις αισθήσεις τους»
Ο Φέρντιναντ λέει:
«Το κράτος, αυτός ο μεγαλοαπατεώνας, ο αρχικλέφταρος... Δείξε μου έστω
κι ένα από τα σαράντα υπουργεία σας που να νοιάζεται για το κοινό
συμφέρον. Μήπως το υπουργείο Δικαιοσύνης ή το υπουργείο Κοινωνικής
Πρόνοιας; Μόνο να σπεκουλάρουν ξέρουν... Όχι, φίλε μου... Έχω βαρεθεί ν'
ακούω ότι κάποιοι είναι σε χειρότερη μοίρα, έχω μπουχτίσει ν' ακούω ότι
στάθηκα ''τυχερός'', μόνο και μόνο επειδή δε μου λείπει ούτε χέρι ούτε
πόδι κι επειδή βαδίζω χωρίς δεκανίκια. Κανείς δεν πρόκειται να με πείσει
ότι είναι αρκετό να αναπνέεις και να 'χεις ένα πιάτο φαΐ... Δεν πιστεύω
πια σε τίποτα, ούτε σε θεούς ούτε σε κυβερνήσεις ή στο νόημα της ζωής,
σε τίποτε δεν πιστεύω όσο νιώθω πως αδικούμαι, όσο δεν έχω δικαίωμα στη
ζωή. Και, μέχρι να το αποκτήσω, θα συνεχίσω να υποστηρίζω ότι έπεσα θύμα
κλοπής και απάτης. Δεν πρόκειται να υποχωρήσω προτού νιώσω ότι ζω σαν
άνθρωπος και όχι με τα αποφάγια και τα ξερατά κάποιων άλλων. Το
καταλαβαίνεις αυτό;»
Πηγή: www.lifo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου