Με τη ζωή λοιπόν στο Σύμπαν είναι αδύνατο να επικοινωνήσουμε, η ζωή όμως γύρω μας ανθίζει. Η ζωή εδώ, σ’ έναν μικρό και πανέμορφο πλανήτη, ανέδειξε ύστερα από σιωπηλές διεργασίες που διήρκεσαν δισεκατομμύρια χρόνια μια θαυμαστή ποικιλία έμβιων όντων. Οι θάλασσες και τα δάση της Γης, τα βουνά και οι πεδιάδες της αποκαλύπτουν κάθε στιγμή τη γοητεία που κρύβουν τα χιλιάδες όμοια ή ανόμοια δημιουργήματα της εξελίξεως. Η ανεμώνη και το δελφίνι, ο αίλουρος αλλά και ο γυπαετός, τα ανθρώπινα όντα στις πολλαπλές φυλετικές τους παραλλαγές, είναι δίπλα μας, συμμέτοχα του ίδιου πλανήτη και του μέλλοντός του.
Αποκαλύπτεται όμως επίσης σε όλη του την τραγική αντίφαση ότι ο άνθρωπος, αυτή η περιούσια κορύφωση της εξελίξεως, έχει διπλή υπόσταση. Από τη μια είναι ικανός για μεγάλες πράξεις, έμαθε με την επιστημονική του γνώση να κατανοεί τον κόσμο αλλά και γέννησε αριστουργήματα στον λόγο και στην τέχνη. Από την άλλη, ο ίδιος ο άνθρωπος σφραγίζει την ιστορική πορεία του με πολέμους και αγριότητες, θεοποιεί τα υλικά αγαθά και συντηρεί την αδικία και τις ανισότητες. Ελάχιστα, τέλος, σέβεται τις πολλαπλές εκφράσεις της ζωής, ενώ η φύση και οι θάλασσες του πλανήτη είναι συχνά τα θύματα των συμφερόντων του. Η υπερφίαλη αυτή στάση του ανθρώπου έχει αλλοιώσει έτσι ένα θαυμαστό περιβάλλον, που ωστόσο υπήρξε και το λίκνο της δικής του υπάρξεως.
Είναι λοιπόν καιρός να κατανοήσει ο άνθρωπος ότι η ζωή αλλού ίσως υπάρχει, αλλά η προσδοκία να την συναντήσει δεν θα πραγματωθεί εύκολα. Η ζωή όμως στη Γη ανθίζει ακόμα και τον περιμένει. Αν όσο είναι ακόμα καιρός τείνει το χέρι του προς τη ζωή αυτή, το φυτικό και ζωικό της θαύμα, τον Άλλο και τους άλλους, ίσως αισθανθεί λίγο πιο άξιος έποικος της Γης.
Έτσι είναι σοφότερο να εξαντλήσουμε τις προσπάθειες για καλύτερη επικοινωνία, εδώ στη Γη. Το περίεργο ωστόσο είναι ότι, όσο η επικοινωνία αυτή πυκνώνει με το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, το διαδίκτυο και τα κινητά τηλέφωνα, τόσο η μοναξιά μας, η ανθρώπινη, μεγαλώνει και η αποξένωση κυριαρχεί. Φαίνεται ότι αυτό που απαιτείται είναι κάτι περισσότερο από την τεχνολογική έκρηξη της εποχής: απαιτείται βαθύτερη παιδεία και ουσιαστικότερες αξίες του πολιτισμού. Οι εφιάλτες, άλλωστε, από τα περιβαλλοντικά προβλήματα πληθαίνουν, και η Γη δεν φαίνεται να αντέχει για καιρό ακόμα την αφροσύνη μας.
Σημασία επομένως δεν έχει να συναντηθούμε –αν ποτέ συναντηθούμε– στο πολύ μακρινό μέλλον με κάποια όμοια ή ανόμοια με μας δημιουργήματα της εξελίξεως. Το σπουδαίο θα ήταν να μπορούμε τότε να υπερηφανευθούμε, σε χιλιάδες ή εκατομμύρια χρόνια, ότι το ανθρώπινο είδος έχει κατακτήσει υψηλά επίπεδα ισότητας και αξιών, και ότι οι πόλεμοι έχουν εκλείψει και ότι η Γη, το λίκνο της ανθρώπινης ζωής, έχει επουλώσει τις πληγές στις θάλασσες, τα δάση ή την ατμόσφαιρά της, και είναι πάλι ένας πανέμορφος πλανήτης. Διάσπαρτα άλλωστε, εδώ ή εκεί, θα βρίσκονται πάντοτε τα επιτεύγματα των σπουδαίων πολιτισμών, που αιώνες τώρα συνοδεύουν τη διαδρομή του ανθρώπου.
Η «εξωγήινη μοναξιά», λοιπόν, δεν φαίνεται ότι θα εγκαταλείψει εύκολα τον άνθρωπο. Η γήινή του ωστόσο μοναξιά, που είναι επικίνδυνη και πιο ανάλγητη, είναι μεγάλη ανάγκη να απαλυνθεί. Τότε θα αναδειχθεί η μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου, και η αναζήτηση της εξωγήινης ζωής θα αποκτήσει άλλο περιεχόμενο και νόημα..
Γιώργος Γραμματικάκης..
ΠΗΓΗ : Κείμενα Νεολληνικής Λογοτεχνίας....
Ένας αστρολάβος του ουρανού και της ζωής : Γιώργος Γραμματικάκης...
Τόσο απλά : ένας μαγικός κόσμος ανοίγεται μπροστά σου...
Ένας μαγικός επιστήμονας και ταλαντούχος συγγραφέας...που δεν '''στέγνωσε'''ο νους ...η ψυχή και η φαντασία του...μπρος στα στυγνά αποτελέσματα της επιστήμης του...
Ένας συναρπαστικός αφηγητής...
Μια ανεπανάληπτη πένα...
Φανατική αναγνώστριά του...
Από την Κόμη της Βερενίκης στην Ιστορία του Φωτός...
Και τώρα στον Αστρολαβο...ταξίδια από τα βιβλία ...μοναδικά ταξίδια...
Ταξίδια του νου ...τα ακριβότερα ταξίδια....
Καλή ανάγνωση.....
Σοφία Θεοδοσιάδη...
...........................................
Είναι ένα αρχαίο εργαλείο, που δημιουργήθηκε πριν 2.000 χρόνια και πάνω όταν οι άνθρωποι πίστευαν ότι η Γη είναι το κέντρο του σύμπαντος. Συχνά αποκαλείται και ο πρώτος υπολογιστής, όπως και να έχει όμως, οι αστρολάβοι είναι αντικείμενα με μυστήριο και ομορφιά.
Τι κάνει λοιπόν ένας αστρολάβος κάνουν και πώς ήταν χρήσιμοι στον αρχαίο κόσμο; Πρώτον, επιλύουν προβλήματα υπολογίζοντας π.χ. την ώρα της ημέρας, σύμφωνα με τη θέση του ήλιου και των αστεριών στον ουρανό.
Όπως ένας υπολογιστή, έβαζαν στοιχεία και είχαν τα αποτελέσματα. Ήταν φτιαγμένοι από ορείχαλκο και είχαν διάμετρο 15 εκατοστά, αν και υπήρχαν και πολύ μεγαλύτεροι.
Ο ουρανός απεικονιζόταν στην επιφάνεια του αστρολάβου, με επίκεντρο τα 20 φωτεινότερα αστέρια. Αν όμως οι αρχαίοι πίστευαν στο γεωκεντρικό σύμπαν, πώς λειτουργούσε όπως το ηλιοκεντρικό σύστημα; Οι αρχαίοι γνώριζαν τα σχετικά μεγέθη της Γης και του Ήλιου και τις αποστάσεις μεταξύ τους.
Με βάση αυτό που μπορούσαν να δουν με το μάτι, δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ του ηλιοκεντρικού και του γεωκεντρικού συστήματος -τουλάχιστον όσον αφορά τα μαθηματικά.
Η προέλευση του αστρολάβου, όπως και τόσες άλλες επιστήμες, βρίσκεται στην κλασική Ελλάδα. Γνωρίζουμε ότι ο Απολλώνιος μάλλον μελέτησε τον αστρολάβο τουλάχιστον 200 χρόνια πριν από τη γέννηση του Χριστού.
Την θεωρία ανέπτυξε αργότερα ο Ίππαρχος, ο οποίος γεννήθηκε στη Νίκαια της Μικράς Ασίας, ο οποίος σπούδασε γύρω στο 180 π.Χ. στη Ρόδο.
Η πρώτη μηχανή τύπου αστρολάβου αναφέρεται στα έργα του Βιτρούβιο ο οποίος πέθανε το 26 π.Χ. και περιέγραψε ένα ρολόι στην Αλεξάνδρεια.
..............................................................................................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου