Τους φάρους της ζωής μου λάτρεψα....

Τους φάρους της ζωής μου λάτρεψα...τους ακολούθησα...χωρίς πυξίδα μερικές φορές τους στόχευα και τους ακολουθούσα...ήταν το φως τους δυνατό και άλλοτε σαν μακρινό μα και θαμπό απ' την ομίχλη της ζωής..απ' τη θαλασσοταραχή τους....

Ξανοίχτηκα στα πέλαγα πολλές φορές...και τη διαδρομή τους ίσια απάνω ακολουθούσα....
Ποτέ μου δεν μου άρεσε το σκότος της ψυχής και του μυαλού το σκότος...
Είν' εύκολη η οδός του σκότους που σε οδηγεί σε απάτητα πολλές φορές και μονοπάτια του μυαλού κακοτράχαλα και κακοανοιγμένα...

Είναι πάντα στο χέρι μας...δρόμους που στην ανάταση μας οδηγούν...να ακολουθούμε ..όσο κι αν μοιάζουνε ασήμαντοι στα μάτια των πολλών...

Έτσι κι αλλιώς το ξέρεις πια κι εσύ...πως ο καθένας μας είναι ξεχωριστός...μοναδικός...και μόνος στην πορεία της ζωής...
Διάλεξε εσύ τους φάρους σου και μη διστάσεις ούτε μια στιγμή...το βλέμμα να υψώσεις προς αυτούς...και εκεί τη σκέψη να στοχεύσεις...

Και δεν είναι ένας μοναχά ο φάρος της ζωής του καθενός και πίστεψέ με...
Καθώς από τα πρώτα βήματα , σεργιάνι σαν θα βγεις μες στη ζωή να την γευθείς και να την σεργιανίσεις...πάντα μπροστά σου εκεί τα φώτα τους θα τρεμοπαίζουνε οι φάροι οι ταπεινοί...κι ας κάνεις τάχα πως το λιγοστό τους φως δεν φτάνει ως εσένα...

Διάλεξε ακόμα από παιδί...τον φωτισμό που θες την '''κόμη''' σου να την φωτίζει...
Θέλεις το εκτυφλωτικό το φως  ,τους προβολείς που σε θαμπώνουν ή θες το ήσυχο το σιγανό , το άσβεστο ολημερίς και ολονυχτίς να καίει ...να διαχέεται κι εσέ ...μα και τους γύρω σου να τους φωτίζει ? Διάλεξε μόνος σου τους '''φάρους''' σου...μην χάνεις τον καιρό σου...

Οι ''φάροι'' μου...οι λατρεμένοι μου...τα φώτα μου...που μούδειξαν...μου φώτισαν το δρόμο μου...οι λατρεμένοι ...ευλογημένοι μου γονείς....οι αξέχαστοι βαθιά χαραγμένοι στη μνήμη μου δασκάλοι....

Φάροι αληθινοί...φώτα μοιράσαν στη ζωή μου...και οι άντρες που αγάπησα βαθιά...που με διδάξαν...που μου μάθαν την αλήθεια της ζωής...το ηθικό ...το δίκαιο...το καθάριο...το ατόφιο...το ανεπανάληπτο...αυτά είν' τα φώτα τα δυνατά στους φάρους.. που ποτέ τους μέσα μας δεν σβήνουν...
Και οι ιδέες..που σου εμφυτεύσανε σπουδαίοι άνθρωποι στη Γη μας... που ποτέ σου  δεν τις  πρόδωσες..κι ας μύριες φορές εταλαντεύθεις....

Ψάξτους ,είναι τριγύρω σου...μέσα στο πλήθος ανακατωμένοι...μα είναι εκεί και υπάρχουνε ,για να τους ξεχωρίσεις...και μέσα σου εκεί βαθιά και να τους στήσεις περιμένουν...
Εεε τότε ναι.. κι εσύ θα φωτιστείς...και τους αγαπημένους και αγαπητούς σου θα φωτίζεις...

Μη φοβηθείς και στρέφε πάντα εκεί το βλέμμα σου...στους φωτεινούς τους φάρους που έχεις επιλέξει...γιατί το φως που σου χαρίζουν ...όσο κι αν μοιάζει μακρινό και ίσως και θαμπό...πάντα μένει εκεί για να εκπέμπει.....και να λάμπει.. να σε οδηγεί...να σε  φωτίζει...
Σοφία Θεοδοσιάδη.
.................................................................................................................................................................

                                                                   Ο φάρος - Ορφέας Περίδης..
...................................................................................................................................................................