''έχει περίσσεια εμορφάδα η ζωή''..........

Μη με κοιτάς και απορείς..
τρελλό μεράκι το 'χα από μικρή..
να τη ρουφήξω τη ζωή..
κήπο να μην αφήσω ακλάδευτο..
στις λίμνες της..τις θάλασσες..
να κολυμπήσω στα βαθιά..
να δροσιστώ..να φουρκιστώ..
στις όχθες της να κάτσω να στεγνώσω..
''ληστές'' σαν θα τρυπώσουνε ..
βαθιά στα σωθικά..
να μη βαστάξουν να σηκώσουνε ..
το βάρος της ηλιόλουστης πραμάτειας..
πραμάτειας μου που εσυσσώρευα ..
με τα μολύβια του μυαλού 
και με τις πένες της καρδιάς μου..
να την προλάβω την αληθινή ζωή..
και στο τετράδιο της ψυχής 
να τηνε καταγράψω..
να 'χω τις κρύες νύχτες που θα 'ρθουν..
εικόνες φορεμένες στο πουκάμισο..
σαν πάπλωμα ζεστό να με σκεπάζουν..
σκέπη να  γίνεται το φως των αστεριών..
τους γκρίζους τους Χειμώνες μου να λάμπει..


Την αναποδογύρισε τη βάρκα μου ο βοριάς..
εβράχηκα ..εβούλιαξα στις λάσπες..
ελούστηκα σε ποταμούς...
χτενίστηκα στον ήλιο...
έβαψα τα μαλλιά στου φεγγαριού.
στων δειλινών το χρώμα..
άφησα το όνειρο μισό..
εγύρισα για να το θυμηθώ..
πα στη γραμμή των οριζόντων..
Θέλει  φαντασία..τόλμη.. 
πείσμα..στόχους η ζωή..
είν' αδιάκοπη σαν ρόδα λούνα παρκ 
ζαλιστικά γυρίζει..
μη φοβηθείς..την ομορφιά μην αρνηθείς..
ταξίδεψε τα όνειρα..σε δυνατή καρίνα..
ψίθυροι με κυκλώνουνε..
ασφυχτιά ο χρόνος..
τι..έχει περίσσεια εμορφάδα η ζωή 
''πανάθεμά την''..........

 ''έχει περίσσεια εμορφάδα η ζωή'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
.................................................................................................