Art by, Andrzej Malinowski |
τρυπώνουνε πεισματικά..
φωτίζουν τις σπηλιές μας τις ανήλιαγες..
γεννούν με ωδίνες..τις γλυκές μας ''εμμονές''..
περπατητές και ζηλωτές..
στων φεγγαριών τους κάμπους με ίδρωτα...
σε αλλοτινές μας εποχές
οι αποβίβασης σταθμοί..
αρτεσιανές πηγές των ανεκπλήρωτων..
στάζουνε κόκκινα του έρωτα τα όνειρα..
γελούν και κλαίνε εκεί στις χαραυγές..
γράφουν πεντάγραμμα ψυχής..
της προσδοκίας ..του ανταμώματος..
του αύριο με το χτες...
Κι εσύ μικρούλα μου ..
''εμίσσευες'' αποβραδίς στου φεγγαριού
μονότονα..μα ρυθμικά ..
το φεγγαράκι το λαμπρό ετραγουδούσες..
να 'ρθει..ψηλά στην κεφαλή σου να σταθεί..
να σε φωτίζει..να σε οδηγεί..
δρόμους να σε ''πηγαίνει''...
έκοψες τις κοτσίδες σου..
έβαψες κόκκινο το όνειρο..
ωσάν και τα βαμμένα τα μαλλιά σου..
μεγάλωσες..εβράχνιασε η λαλιά..
δεν τραγουδάς το φεγγαράκι το λαμπρό..
μον' σιγοψιθυρίζεις το..δε σέπεται το όνειρο..
στης παλαιότης σου των χρόνων..
και τα φεγγάρια που σου τάξανε..
καρτερικά προσμένεις..
''εμίσσευες''..στου φεγγαριού - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
...............................................................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου