'' και σελιδομετρώντας στης ζωής''....

Φυλλομετρώντας στις κιτρινισμένες μου
αξεθώριαστα στις θύμησες..
άπλωνα τις σελίδες σου φως να γευτούν.
κόσμε ακριβέ..τρανέ και λιγοστέ..
φυλλοροούσα στους καημούς
μπαλάντζας ζύγι οι μύχιες σκέψεις μου
στων τάλαντων την πληρωμή..
σελιδοδείχτες κάρφωνα στις πιο γλυκές..
στις δυνατές..στην ανθρωπότητα στιγμές σου..Εθύμωνα..
εκοντοστέκομουν καταηλιακού..άπλετα εφώτιζα μαθές..τα ''μανισμένα '' τους λιβάδια..
δεν πνίγομουν μες στις κοιλάδες των δακρύων μου..γραμμές τραβούσα κόκκινες..τις οριοθετούσα..
να 'χει η μνήμη ερέθισμα..
της επανάληψης μη γίνεται εργάτης..
έρχονταν καλοθελητές..
στο μέτρημα χεράκι για να δώσουν..
μα οϊμέ............
βρίσκανε τις σελίδες όλες χαρωπές ζωή..
εκειοί που αξίνα δεν εκράτησαν..
δεν ''έσκαψαν'' στα έγκατα..
χορτάρια και λιθάρια δεν ξεβοτανίσανε..
αξίνες δεν αγόρασαν..τον κάματο δε ζήσανε..
δε γεύτηκαν αλάτι και ψωμί..
το νόστιμο το ήμαρ δε χορτάσαν..
Κι ύστερα στέκονταν ολόρθοι εμπρός..
εκείνοι οι λιγοστοί μου..
είχαν τη δίψα μέλισσας σε ηλιανθό
το λιγοστό π' εγεύτηκαν το νέκταρ.. 
μου χάρισαν σελιδοδείχτες ακριβούς..
το σμαραγδένιο το πετράδι στολισμένους..
τους κοίταξα στα μάτια εκστατικά..
και τις σελίδες εξεχώρισα..
τις βρήκα λίγες..διαλεχτές 
εις των χεριών το μέτρημα..
τότες εναύλωσα τις σκέψεις μου..
σε ιστιοφόρο με πανιά
να ταξιδεύουνε οι σελίδες μου
στο μυθικό του Θωθ το σμαραγδένιο ..
το αβούλιαχτο..το ξακουστό νησί..
στης Αίγυπτος να φτάσουνε τα μέρη..
στις λίμνες του να στάζουνε 
ολημερίς κι ολονυχτίς.. 
μην τύχει και στερέψουν..

 '' και σελιδομετρώντας στης ζωής'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
...........................................................................................................