''στο άγνωρο κοχύλι μου''..............

art: Alexandrina Karadjova

Ευτυχία λες..
τρανό το όνειρο στη Γη
λίγοι οι καλοί οι βουτηχτάδες..
λέξη ..ερμηνεία πολύπλοκη..

μάγια της νύχτας φορτωμένη.
Έψαχνα να τη βρω παντού..
στους τοίχους του μικρού σχολειού..
με μαχαιράκι την χαράξαμε.. 
στα έρημα παγκάκια μας
ξεφτάνε και σαπίζουνε στο χρόνο..
πα στους κορμούς των δέντρων 
και στους ρόζους τους..
γέρικα λες κορμιά στης λήθης τον καιρό..
Σβηστήκανε οι χαρακιές..
οι ζωγραφιές μας ξεθωριάσαν..
τώρα σκαλίζω τα τεράδια..
ψάχνω τον ορισμό..
δε βρίσκω τη σελίδα της..
μου το 'λεγες  ψιθυριστά..

ποτές δεν εκατόρθωσε ανθρώπου νους..
τον ορισμό να γράψει...
όσοι οι ανθρώποι και οι ορισμοί..
τόσοι και οι κανόνες..
στα νύχια σιγοπερπατά

στην πόρτα σου ..της νύχτας επισκέπτης

προσεχτικά ζητά..τα στόρια να ανοίξεις..
Αναλογίζομαι και μειδιώ..

μπρος στο κατώφλι μου εστάθηκε δειλά..

μοναδικές μου χάρισε..στιγμές..

και άλλοτε μου έβγαλε.. 
εμπαιχτικά τη γλώσσα..

Πολύτιμα κοχύλια οι στιγμές

στου νου μου το βυθό..

Λάτρης των ανοιχτών των θαλασσών ..
βαρκάρης..δίχτυα ρίχνω στα βαθιά

κοχύλια να ψαρέψω..
σφιχτά κρατώ.. σαν τ' απαντώ..
γίνονται η σχεδία μου..
ωκεανούς  να διασχίζω..

Μα είναι και κάποιες θάλασσες 

ξέρες θαρρείς..

που το είδος δεν κατέχουν..

Και ναι... το νιώθω μερικές φορές..

πως τη ζωή δεν εφοβήθηκα ...

και μόνη μου πορεύτηκα, πότε όρθια ... 

πότε γονατιστή...μα πάντα εκεί...

μιας παραλίας ανιχνευτής..

καινούρια όστρακα 
στη συλλογή μου να προσθέσω...

Ελπίδα αν το λέν αυτό...

μπόλικη  μου εχαρίστηκε..

απ' τις νεράϊδες μου στης γέννας...

Και σ' αγαπάω  κοχύλι μου
ολοκαίνουργιο την κάθε τη φορά..

κι ας μη τη θάλασσά σου  εβούτηξα βαθιά..
είσαι κοχύλι που εντός μου κατοικεί..
τους ήχους από το μπουρού που καρτερώ..

τις ευτυχισμένες...
μιας σταγόνας σκέψεις μου αυτές....
σε εσέ..το άγνωρο..το επιθυμητό..
σε εσέ τις ακουμπώ..

''στο άγνωρο κοχύλι μου'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
............................................................................................................