''γιατί..είναι η ζωή μια ποίηση''......

Και αν εφθινοπώριασε..
κρυφτήκαν οι λιακάδες μας.. 
θολώσαν στου παραδομού την ώρα..
τα φεγγάρια...
αν τα πουλιά αποδημούν..
Χειμώνας κι αν κοπιάζει..
τα φύλλα της καρδιάς δε λιποτάχτησαν..
δεν  εκιτρίνισαν στων εποχών ..
χρώμα αποταμιεύουνε..
να χρωματίσουνε τις Άνοιξες
εκειές τις νιες που καρτερούνε να φανούν..
προσμένουν Καλοκαίρια..
τι..είναι η ζωή μια ποίηση..
αλλάζει πρόσωπα φορές..και μη θαρρείς..
όσο κι αν μας πικραίνει...
με τη βροχή.. 
τη  θλίψη μας..τα σύννεφα.. 
πεισματικά ξεπλένει....
τρατάρει ελπίδα ανηλεώς..
στα χρυσοκίτρινα τα χρώματα..
η φύση για χατίρι μας..απλόχερα..
ατσιγγούνευτα..πλήρως παραδομένη..
στο μεγαλείο της υποτάσσομαι..
την ετικέτα μου στο πέτο δε φορώ..
ξυπόλητη..χύμα τολμώ..
στα λασπωμένα της να περπατώ..
''ποιώ'' και πλάθω τη ζωή..
ρουφώ τις ομορφιές της..
δε μπαίνω στα καλούπια της..
στο συρφετό..
και στο κατόπι τους δεν τρέχω
δε νοιάζομαι τους τίτλους να καδράρω..
να τοιχοκολλώ..
τους έχω στα συρτάρια μου..
πολύτιμα κειμήλια..
με την υπογραφή της γνώσης της σπουδής..
που η ζωή μου υπέγραψε με ίδρωτα..
με κόπο κι ενσυναίσθηση..
σταγόνα τη σταγόνα..
δηλώνω ελέυθερος διαβάτης..περιπατητής..
ρεμβάζω ώρες τη ζωή..την ομορφιά κι ασκήμια..
στα χρώματά της χάνομαι..
στ' αρώματα μεθάω..............

 ''γιατί..είναι η ζωή μια ποίηση - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,