''Σαν Ωδικά πουλιά''

φωτο από το διαδίκτυο

Σαν σπάνια ωδικά πουλιά
που εκάθησαν σ' ενα χλωρό κλαρί
στο δέντρο της ζωής τους
γλυκόλαλο κελάηδημα στ' αντάμωμα
οι δυο μας ένα πρωινό
σ' ενα τραγούδι του έρωτα
που όμοιο του ξανά δε ματαγράφη.
Τώρα που τέλεψε η Άνοιξη για σε
φλογίτσα ήσουνα π' εσβήστηκε νωρίς
κι ετέλεψε η Άνοιξη της νιότης για τα μένα
τα' ανθια τα γλυκά σου συλλογάμαι τις βραδιές
μικρές φωλιές ενθυμημάτων χαραγμένες στην καρδιά
δεν μαραζώνουν την ψυχή μου...
όσοι εσυγκάθισαν αντικρυστά
στιχάκια από ωδικά πουλιά
μιας βιαστικής Ανοίξεως
στης νιότης τους το θάμα εψελλίσαν
έρωτα επουράνιον γευτήκαν.
Δε λημονιέται το κελαηδητό
που εψιθύρισε του έρωτα το ωδικό πουλί
εις το περβάζι της ψυχής των..


Ο έρωτας ο αληθινός 
αίνιγμα διαχρόνιο
είναι ταγκό μονάχα για τους δυο
χορός που συνεπαίρνει ..εξιτάρει
χορός που μοιάζει μαγικός
χορός ενδοστρεφής και ενδοσκοπικός
μετράει τις αντοχές μας
και αν το μέτρο δεν απαρνηθείς
στη φλούδα του κορμιού σου αν δεν καείς
εάν στο φάλτσο της ψυχής σου αντισταθείς
τα βήματα του έρωτα θα χάσεις..

Αναρωτήθηκες ποτές
πόσοι ευλογήθηκαν απ' το Θεό
σ' εκειά την Αναστάσιμη μεταλαβιά
αν κάθησαν στην ίδια κλάρα μια βραδιά
σαν Ωδικά πουλιά..
και με σεντέφια στα μαλλιά
σιγοτραγούδησαν τα μύρα τα αισθηματικά
σκορπίσαν ευωδίες?
Είπα να κόψω ένα γιασεμί
να σου καρφώσω στα μαλλιά
να σου κρατάει συντροφιά
τις νύχτες που είσαι μόνος
μα πάλι συλλογίστηκα
πως έχεις συντροφιά σου τα αστέρια..

Ήσουν ανείπωτα καλλίφωνο για με 
μοναδική που εκελάηδησε φορά
του θρύλου του έρωτα της μιας λαλιάς
μου εψιθύρισες απόψε στη σιωπή μου:
Ζήσε γι αυτά που αγάπησες
για χείλια κοραλλένια που εφίλησες
ζήσε γι αυτά..που αγαπάς ακόμα..

''Σαν Ωδικά πουλιά'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,