''στις μυρουδιές της αγριοφλαμουριάς''

Είπα να πάψω πια να λογυρνώ
στης θύμησης στου νόστου τα σοκάκια..
στα μέρη που με κατοικήσανε
κι εφύλαξα..κι εκύκλωσα με γνώση..  
μα ο ευλογημένος τόπος μου
π' ελάξευσε την Επικράτεια την μικρή
της Ενδοχώρας μου..για να πισογυρνάω
μου ταχυδρόμησε στ' απρόσμενα
τις μυρουδιές της αγριοφλαμουριάς..
της άγριας λεβάντας..
τις μυρουδιές των αμπελιών και της συκιάς..
τη μυρουδιά απ' τα αγριοβατόμουρα..
κει να με συναντάω..

Η σκέψη ανυπάκουη..
ξεσκόνισε της εφηβείας τα φτερά
επέταξε πάνω απ' τους έρημους περιστερώνες
ακροπατεί με τα σανδάλια της στα δειλινά
λυγάει τις αντιστάσεις..
σε ποταμούς..σε κάμπους καρπερούς..
ακροβατεί..σκοινί ζωής..
πατώντας το το χώμα της πατρίδας 
που τη βύζαξε..
η σκέψη στασιάζει.
αναλογιζόμενη πισογυρνώ..
στους ίσκιους κάτω από τα δεντριά
των φίλων που με σκέπασαν
στης αθωότης μου τα χρόνια
αποζητώντας τη δροσιά.. 

Μεγάλωσαν οι φίλοι μου..
αραίωσαν.. εφύγανε..
μίκρυνε ο ορίζοντας
αλλάξανε κι οι δρόμοι..
καινούρια πρόσωπα στις γειτονιές..
μα οι μυρουδιές μεθυστικές
στις βόλτες  τις απογευματινές..
φωνές και γέλια και στριγγλιές..
η καλικούτσα ζωντανή..
να φτάσω εκείνα τα ψηλά
νοσταλγικά με προσκαλεί..
να ζωγραφίσω απ' την αρχή..
τα Καλοκαίρια της ψυχής
που ακόμα με ποτίζουν.

''στις μυρουδιές της αγριοφλαμουριάς''  - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,