''Μεθούν τα βλέμματα''

by Max Nannenbruch

Είναι κι αυτό τ' αερικό
στης νύχτας τα ξαφνιάσματα 
στον ψίθυρο τ' ανέμου
σ' εκείνα τα ανορμήνευτα με σεργιανά
τα ρόδα και τα κρίνα τα ανείδωτα
της νιότης τα περάσματα
μέσα μου τα φυτρώνει..
μία κλωστίτσα δώρο μου κρατεί
να την φυλάω  να μην κοπεί
την ομορφιά π' αντίκρυσα
ψηλά να καρφιτσώνω.

Με της αυγής το χάραμα
κρατώ τα βλέφαρα σφιχτά
σαν φυλαχτό τ' αερικό μου..
μεθούν τα βλέμματα
μες στων ονείρων μου τη θάλασσα
αγναντεύοντας..
την ομορφιά δολώνουν..
μ' ένα μελτέμι το τραγούδι απ' τα βάθη της
αερικό  πως ντύνει με
ξεχωριστά μαργαριτάρια λιγοστά
τις μέρες αλιεύω..
κλεισμένα στης ψυχής 
το φιλντισένιο μου όστρακο
όταν πονάει η ψυχή
στο μέρος της καρδιάς να το φοράει..
γιατί έχ' αψάδα η ζωή
μα έχει κρεμασμένη στο μπαλκόνι της
περίσσια εμορφάδα ..

''Μεθούν τα βλέμματα'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
 ¸.•*¨*•♫¸¸.•*¨*•♫¸¸.•*¨*•♫¸¸.•*¨*
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,