''Περι-πλανήσεων Θερινών''

Πάντα μ' αρέσανε τα Καλοκαίρια στις αυλές
στο γέρο πλάτανο σ' ανοιχτωσιές..
μ' αρέσανε τα μυστικά των κοριτσιών
που λούζονταν  στ' απάτητα
στα μακρινά..τα μαγεμένα ακρογιάλια..
τις νύχτες τους τις θερινές
μες στων κυμάτων τον ανασαμό
δεν ψάχνανε στη μακρινή Ιερουσαλήμ
το θάμα των ομματιών τους
εκεί εις ''το παραθίν αλός'' 
βρεμένο το ταξίδευαν στην πλώρη..

Πάντα λοιπόν η θάλασσα 
ερωτικά με προσκαλούσε..
τραγούδι να της ψάλλω τρυφερό 
για ν' ακουστεί..να βρέχομαι
ν' ανακαλώ πνιγμένους έρωτες
να λούζω τα λησμονημένα αισθήματα
στα κύματα δροσάτα ν' αρμενίζω.
μου εψιθύριζε τον έρωτα για τη ζωή
τον έρωτα για εσένα..
περί- πλανήσεων οι σκέψεις μου
στο βάραθρό μου το βαθύ
ασφυχτιούν..σκορπιούνται
τι γρήγορα που χάνεται η γραμμή
εις τους αιώνες διαχέεται ο χρόνος μου
πριν εις το αχανές να βυθισθεί
πομπός συναισθημάτων μου γεννιέται..

Τις νύχτες μου τις θερινές
στ' ανεμοσκόρπισμα του νου μου το τρελλό
ανοίγουν τα κατώϊα της ψυχής
παίζουνε υπόγειες μουσικές
κωπηλατώ χωρίς βατραχοπέδιλα
γυμνό κορμί..γυμνά τα πέλματα
στους βράχους ν' ακουμπήσω..
να βρω γνωστά ακρογιάλια κι άγνωστα
στην ''άλιν'' της μικρής μου της ζωής..
στη φυσαρμόνικα τη μακρινή να μην αντισταθώ
στου φεγγαριού τη μέθη ν' αποπλανηθώ..
να μην παρκάρω τη ζωή σε έρημα λιμάνια..
να μην θρηνώ για μεγαλεία χάλκινα
μου αρκεί στην κουπαστή να συναντώ
 κρυφών ερώτων..της ζωής μου την αλμύρα..


 ''Περι-πλανήσεων Θερινών'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη.
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,