''οι λυπημένες ιστορίες μου''

art  Daria Petrilli

Δε θέλω πια για πονεμένες ιστορίες να μιλάς
θέλω μονάχα τις χαρούμενες να γράφεις
κάθε που μ' έβλεπες την πένα να κρατώ
καινούριο παραμύθι μου εζήταες
μονάχα πρίγκηπες..νεράιδες ..ξωτικά
σε δάση μαγεμένα ευτυχισμένα να γυρνάνε.. 
Ξεκίναγα μιαν ιστορία μικρό μου να σου πω
να 'χει του κόσμου όλου τα καλά
πλουμίδια και στολίδια φορτωμένη
κι ερχότανε η πίκρα μου τα βράδια
μες στα σκοτεινά..η πίκρα εξορισμένη μου..
παράπονο αρχίναε ψιθυριστά..
πως να την παρατήσω.
είναι τα βάσανα μου εμήναε της Γης πολλά 
και περπατώ στη λασπουριά..
δεν μου φυτρώνει η ροδαριά
γράψε για μένα δυο αράδες μοναχά 
ρόδα για να ανθίσω.. 

Άσε με λοιπόν μονάχη μου
ν' αδειάσω τα σκοτάδια μου
και δεν θα στα διαβάσω.
Για..
αν δεν τις πω τις λυπημένες  ιστορίες μου
πως να τα λιάσω τα σκοτάδια μου
πως  θα γευτώ ταξίδια ..μέρη που δεν πάτησα
όλα τα λόγια που με φούρκισαν 
και δεν τα εξεστόμισα
όλα τα όνειρα που άκλαυτα τα έθαψα.
Όταν μια μέρα θα την βρεις..
την κόλλα τη γραμμένη μου
σκόρπια στα σκεβρωμένα τα συρτάρια μου
να θυμηθείς και να σκεφτείς
πως οι ιστορίες οι λυπημένες μου
κι εσένα σ' αφορούσαν..

''οι λυπημένες ιστορίες μου'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,