'' κυλάει η βροχή''

φωτο : από το διαδίκτυο

 

 

Κυλάει η βροχή και παρασέρνει τη σκουριά

της σκέψης διώχνει τα λασπόνερα

το βλέμμα ακολουθεί τις ράγες της σιωπής

παίρνουν τα σύννεφα το χρώμα το μαβί

ξυπνάει η κάμαρα ανάγλυφες σκιες..

κώδικες μυστικοί ψιχαλιστά..

σήματα στέλνουν μορς..

λυτρωτικά ξεπλένουνε

βρώμικους δρόμους σκοτεινούς

που εκδίδονται  αμούστακα παιδιά

απέλπιδες ιδέες και γυναίκες..

και μια κραυγή απαλή..ψιχαλιστά μ' ακολουθεί

μεταμφιεσμένη μυθολογικά

τ' ονείρεμα να μην εγκαταλείψω..

συνθετικές δαντέλλες να αρνούμαι να φορώ

σ' ένα παλιό φθαρμένο μου χειρόγραφο..

τ' αυθεντικό ν' αναζητώ..

Θα 'ρθει μια μέρα ονειρεύομαι..

χωρίς ομπρέλλα να χορεύω στη βροχή

οι στάλες να γεμίζουν της ψυχής μου τις ρωγμές

τα πετρωμένα μου όνειρα να βρέχονται..

στα ξαφνικά να ζωντανεύουνε στα μάτια μου

χρώμα γλυκό της σέπιας να φορούνε..

 

'' κυλάει η βροχή''  - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,