''χρόνος ευδαίμων διακείμενος'' .

Ακροβατώντας στην αιώρα του αχανούς

εδήλωνε θριαμβευτής..ο χρόνος ο συνθλίβων..

ο χρόνος ο φθοροποιός..λογιόταν μακελάρης..

Χρόνε ανυπότακτε..σκληρέ..κρυφτούλι παίζεις με τα μας..

μα εγώ δε σε φοβούμαι ..σκασιαρχεία εθίστηκα από μικρή..

μου δίδαξες την αλφαβήτα της ζωής και με κατάντησες

ανυπότακτη περσότερο απ' εσέ..

να τραμπαλίζομαι μου έμαθες στις ρηξικέλευθες αιώρες σου

φιλοσοφώντας για το μάταιον βρίσκω άλλους τρόπους

τον εαυτό μου ξεγελώ και  στα σημεία σε νικάω..

μου αγριεύεις και γελάς..σε παίρνω στο κατόπι

τη γλώσσα βγάζεις περιπαιχτικά

νίκες και ήττες με κερνάς..επιλογές και ρήξεις

μα μες στις χαραμάδες απ' την πόρτα που μου κλειείς..

χρόνος ευδαίμων διακείμενος με κυβερνά

γίνομαι φως..αόρατη σκιά.. κλέβω ''αχτίνες''..

για να ζεσταθώ.. από τον ήλιο μου..τον άρχοντα..

στης λήθης ρίχνω..στο δεντρί...

καμμένα τα παράριζα στις πίκρες σου αποθέτω..

γεννιέται νιός ο κήπος μου απεξαρχής..και ροβολώ

στην αλάνα του πανηγυριού μου της ζωής..

δηλώνω ''αλάνι'' απείθαρχο..

γενναίους ''λιποτάκτες'' της ζωής ακολουθώ

τους αρνητές του μίζερου..του εγκλεισμού

μαζί τους παίζω το κρυφτό..κυνηγητό

κοτσάκια μου σκαρώνουν..τους σκαρώνω

είμαστε αλάνια επίγνωσης..βαθείας ενσυναίσθησης

υφάντρες του αργαλειού σου..

 

''χρόνος ευδαίμων διακείμενος'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,