''στους κήπους των ανθέων''

φωτο : από το διαδίκτυο

 Στον ύπνο μου ευρέθηκα σε μία χώρα ξωτικιά

στους κήπους των ανθέων σεργιανούσα

ετάχυνα τις ορθοπεταλιές..εδιάβηκα

κάτω από παραθύρια με τα γιασεμιά

τις κόρες τις παρθένες εχαιρέτησα

εσκόνταψα σ' ανθέων κήπους ακριβούς

πάνω στα χρώματα εκείνα τα μενεξεδιά

πήρα πινέλλα και καμβά..και αποτύπωσα

το χρώμα εκείνο που έβαψε το φόρεμα.

που θύμιζε αγάπη..έτσι να το 'χω φυλαχτό..

στον τοίχο κρεμασμένο εις το μέρος της καρδιάς..

τις νύχτες τις μοναχικές τις μελιχρές 

να σεργιανώ τον στολισμένο τοίχο..

μα το αποφάσισα αργά -αργά και βασανιστικά

πως δε θα μείνω εδώ.......

θ' ανηφορίσω στα ερημοκλήσια να βρεθώ

εκεί..ανάμεσα απ' τ' αγριολούλουδα

τις κυκλαμιές..τα σπάρτα..τους αγάπανθους

το τίλιο και το δίκταμο..εκεί θε να βρεθώ

ετούτος είναι ο κήπος μου που λαχταράει η ψυχή

ο κήπος που αγάπαγες κι εσύ..

της φύσης φίτρο μου ακριβό ..

κι όταν στο έρμο φτωχικό τα βράδια θα επιστρέφω

να λειάνουνε η πίκρα κι οι καημοί

σαν σκύβω απ' το παραθύρι και κοιτώ 

το νοτισμένο χώμα..εκείνο που εσκέπασε

την άνθινη ομορφιά σου 

και μες στην ησυχία την αυγινή

τον άνεμο γλυκά να τον παρακαλώ

να φέρνει ως την κάμαρα τα λόγια σου τ' αμίλητα

κείνα τα λόγια σου εις τον Άδη τα σβησμένα.

 Ίσως ποτέ να μην υπήρξε μεγαλύτερος καημός

 απ' τα ονείρατα που την αυγή τελειώνουν.

  

''στους κήπους των ανθέων'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,