''μπόλια του Μάη''

Είσαι της Άνοιξης..του Μάη..το τρυφερό χαμπέρι.

απ' όλα τα άνθια του αγρού κανένα δε φορεί τη φορεσιά σου

μοιάζεις στο αίμα του Χριστού..

τις οιμωγές του κουβαλείς..τις φτάνεις ως τ' αυτιά μας..

Μάη που μας εμάγευες στον κάμπο του χωριού μας

με μύρα μας στεφάνωνες..με άσπρα χαμομήλια

άλικα  έπλεκες τα στέφανα..στεφάνωναν το πάθος

τις παπαρούνες έπλεκες αναμεσίς

τη νοσταλγία της απέθαντης αγάπης να μηνούνε..

Πες μου λοιπόν πως χάθηκαν εκέινες οι μικρές μας Άνοιξες

πως σκόρπισαν στον άνεμο τα πέταλα

πως μείνανε οι ύπεροι στις μικρές μας ανεμώνες.

οι  χαρισμένες οι ελπίδες μας σ' εσέ 

θα μένουν ξεφτισμένες?

 

''μπόλια του Μάη'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,