''πρωινό οχτώ του Μάη'' - στο γιό μου

Πρωινό οχτώ του Μάη..

τη μυρουδιά εθυμήθηκα  και μειδιώ γλυκά

με παίρνει το άρωμα ενός μωρού..ταξίδι μες στο χρόνο..

αρχές του Μάη ήτανε γλυκά το ενθυμούμαι

που με κοιτάξανε δειλά..δύο ματάκια μισάνοιχτα

τα μάτια τα μελιά σου..

Και τι σου είναι ώρες - ώρες η ζωή

εμύρισε η κάμαρη σαν τότες πασχαλιά.

Ένα δώρο χρυσόδετο μου εχρώσταγε η ζωή

και μου 'στειλε εσένα να τ' ανοίξω..

Έχει η ζωή τα πάνω και τα κάτω της

έχει Άνοιξες με πασχαλιές και βροχερούς Χειμώνες

μα η Άνοιξη που έκλεισα μες στο κουτάκι με τη μυρουδιά

ενός μωρού που έκλαψε στο στήθος μου

όλη μου τη ζωή θα με ανθίζει..

Αίνιγμα άλυτο θα παραμένει εσαεί

τι είναι αυτό που με ωθεί..το χέρι μου κρατά

μες απ' τα μάτια σου αδιάκοπα

της ζωής μου να κεντάω το σεμέν..

 

''πρωινό οχτώ του Μάη'' - Σοφίας Θεοδοσιάδη

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,